برنامه: قله‌ی بند عیش - 95.11.01
کد مطلب : 350
تاریخ : دوشنبه 18 بهمن 1395 - 07:00
برنامه: قله‌ی بند عیش
لیدر و سرپرست: استاد تاجبخش
عکاس: علیرضا اسماعیلی
همنوردان: آقایان تاجبخش، غرات، رضایی، قلی‌زاده، اسماعیلی، کشانی، پاکزاد و سرکار خانم گچلو
گزارش: علیرضا اسماعیلی
صبح جمعه اول بهمن ماه است؛ یک روز بعد از حادثه‌ی وحشتناک پلاسکو. ذهنم را نمی‌توانم جمع کنم و به این فکر می‌کنم که بعد از برگشتنمان از کوه، چه اتفاقی افتاده باشد. کسب‌وکار همنورد عزیزمان، آقای لشکری هم در ساختمان پلاسکو قرار داشت که زحمات چندین ساله‌ی ایشان در یک چشم به هم زدن فرو ریخت و خاکستر شد.
مقصد قله‌ی زیبای بند عیش است. قله‌ای با ارتفاع 2766 متر که از شهرک اکباتان نیز خودنمایی می‌کند. رگه‌های زیبا و ارتفاع برفی این قله آن را از قله‌های اطراف متمایز کرده است.
چند دقیقه‌ای بیشتر از 6 صبح نگذشته است که سوار مینی‌بوس می‌شوم. به سمت شهران حرکت می‌کنیم و در ورودی کوهسار از مینی‌بوس پیاده می‌شویم. موقعیت‌مان از نظر جغرافیایی غرب انبار شرکت نفت است. آفتاب طلوع نکرده است که آماده می‌شویم و حرکت خود را آغاز می‌کنیم. پرندگان آواز می‌خوانند و دو روباه به دنبال هم از کنارمان عبور می‌کنند. ابتدای مسیر خشک است ولی در بلندی‌ها برف قابل توجهی وجود دارد.
ساعت: 06:52
ارتفاع از سطح دریا: 1629 متر
پس از عبور از بلندی، قله‌ی بند عیش نمایان می‌شود. ساعت 9 صبح است که بعد از عبور از یک بلندی پر از برف، در مسیرجاده ای قرار میگیریم که پر از برف است. برف کوبیده‌شده‌ای که راه رفتن بر روی آن حس بسیار خوبی به آدم می‌دهد. این مسیر همانند جاده‌ی مارپیچ و سفیدرنگی است که به یال قله منتهی می‌شود.
در نقطه‌ای از همین مسیر اتراق می‌کنیم و مشغول صبحانه می‌شویم. همت عزیز هم آتشی برپا می‌کند و خودمان را گرم می‌کنیم.
ساعت: 08:52
ارتفاع: 2310 متر
بعد از صبحانه حرکت را در مسیر برفی ادامه می‌دهیم. در بین مسیر، برنامه‌ی غارنوردی توسط یکی از دوستان پیشنهاد می‌شود و با استقبال اکثریت روبرو می‌شود. البته آقای تاجبخش با این برنامه در فصل زمستان مخالف است و اینگونه است که چالش «غار غار» شکل می‌گیرد و تا پایان برنامه ادامه دارد.
پس از عبور از این مسیر نسبتاً هموار به بلندی پربرفی می‌رسیم که چشم‌انداز آن به اطراف فوق‌العاده است. پشت به پهنه‌حصار قرار میگیریم و عکس یادگاری میگیریم. روستاهای کشار بالا و کشار پایین نیز در داخل دره‌ای سمت چپمان قرار دارند.
ساعت: 09:43
ارتفاع: 2331 متر
پس از این بلندی و عبور از یک گردنه بر روی دامنه و یال اصلی بند عیش قدم می‌گذاریم؛ دامنه‌ای با شیب تند و بسیار نفس‌گیر.
با زحمت و دشواری این شیب را پشت سر می‌گذاریم و در کنار تیغه‌ها و دیواره‌های بلند بندعیش قرار میگیریم. تیغه‌های بلندی که از فاصله‌ی دور به شکل رگه‌هایی بر روی کوه دیده می‌شود. کمی استراحت می‌کنیم.
در کنار تیغه‌ها، مسیر باریکی وجود دارد که با دقت تمام از آن عبور می‌کنیم. تنها کمی غفلت کافی است تا لیز بخوری و به پایین سقوط کنی. تذکرات و راهنمایی‌های استاد تاجبخش گروه را هدایت می‌کند.
با عبور از کنار تیغه‌ها، بخشی از کوه را دور می‌زنیم و در نقطه‌ای دست به سنگ می‌شویم و مسیر قله را در پیش میگیریم.
بالاخره به بالای قله می‌رسیم. قله‌ای دوفصل که جبهه‌ی جنوبی و رو به آفتاب آن خشک و جبهه‌ی شمالی آن پر از برف است.
در کنار سنگ‌چین قله عکس میگیریم. مه غلیظی اطراف را فرا گرفته است که مانع دید می‌شود.
ساعت: 11:49
ارتفاع: 2740 متر
بعد از توقفی کوتاه و کمی شوخی و خنده بر روی قله، از خط‌الرأس غربی و پر از برف قله فرود می‌آییم. پایین‌تر که می‌آییم دره‌ی حصارک با شیبی تند و مسیری شن‌اسکی روبرویمان قرار دارد. بر روی شن‌ها به سمت دره سُر می‌خوریم و سرعتمان دو چندان می‌شود.
به استخر و خانه‌ی متروکه‌ای می‌رسیم که در اصل جان پناه یاغدارهاست و ما آنجا را برای ناهار انتخاب کرده‌ایم. آب استخر از چشمه‌ای تأمین می‌شود که در کنار آن قرار دارد.
به ناهار می‌نشینیم. بورانی اسفناجی دلچسب در کنار ناهار و چای جین سینگ آقای کشانی هم در پایان بسیار لذت‌بخش است و روح افزا.
ساعت: 12:33
ارتفاع: 2313 متر
نزدیک به ساعت 2 بعد از ظهر است که راه میفتیم و دره‌ی حصارک را به سمت دانشگاه آزاد در پیش میگیریم.
آب شدن برف کوه‌ها باعث شده تا نهرهای داخل دره جان تازه‌ای بگیرند. صدای شُرشُر آب در تمام مسیر همراهمان است. در بعضی از مسیرها کفش‌ها تا نیمه در گل فرو می‌رود و حرکت را کند می‌کند. دره‌ی حصارک حتی در زمستان نیز بسیار زیباست. بعضاً توقف می‌کنیم، عکس میگیریم و دوباره ادامه می‌دهیم.
پس از طی کردن مسیری نسبتاً طولانی به دانشگاه آزاد (واحد علوم تحقیقات) می‌رسیم. به پیشنهاد استاد تاجبخش حدود نیم ساعت نرمش می‌کنیم و به سمت پایین حصارک سرازیر می‌شویم.
ساعت 16:40 است که دوباره پا به شهر آلوده و پرهیاهوی تهران می گذاریم. سوار مینی‌بوس می‌شویم و به خاطر روز خوبی که داشتیم و برای ساعاتی از استرس و نگرانی‌های پلاسکو فاصله گرفتیم خدا را شکر می‌کنیم.
این بار توانستم مسیر ثبت شده در نرم افزار ViewRanger را در Google Earth هم وارد کنم. تصاویر زیر بخش هایی از مسیر ثبت شده را نشان می دهد. برای مشاهده جزییات بیشتر مسیر می توانید ویکی لوک را در آدرس زیر ببینید:
منبع : گروه کوهنوردی پرسون - پنجره ای به کوهستان
لینک این مطلب : http://www.window2mountains.comp350