برنامه : آبشار حقیقت – دره واریش (18 بهشت ) 92.10.6

 

لیدر و راهنما : استاد تاجبخش

سرپرست : آقای قربانی

عکاسان : هادی و رضا آزادفر

همنوردان : 12 نفر

 

گزارش : مریم باقری راد

 

 

بسمه تعالی

سپیده دم صبح جمعه، برای هر کس معنایی دارد و برای من زندگی را تداعی می کند. هوای سرد و خنکای نسیمی که به صورت می خورد، خون و نشاط را روانه ی رگهای حیات می کند و چون بند صورت، را صیقل می دهد.

ساعت شش صبح مقابل درب فرهنگسرای بهمن جمع شدیم، کمی بعد با دوستان راس ساعت مقرر حرکت کردیم.

حدود ساعت هفت در میانه های جاده امام زاده داوود پیاده شدیم، راهی باریک را بر بلندای تپه ها و کوه های به هم پیوسته آغاز کردیم، مثل  همیشه حاج آقا تاجبخش با انرژی خوب و مثبت در ابتدای گروه حرکت می کرد.

حس خوبی از نام مکانی که قرار بود برویم در ذهن داشتم "دره هجده بهشت"

آفتاب اولین اشعه هایش را بر زمین سرد، گسترده بود، در بلندای کوه و طلوع دوباره آفتاب، زندگی را میشد دید.

 

 

 

راهی باریک با آبراهه هایی باریک تر را پیمودیم، سرمای دلچسب ما را به راه رفتن و گرم شدن بیشتر تشویق می کرد.پس از حدود 30 دقیقه در مکانی نه چندان مسطح معارفه ساده ای برگزار شده و افراد گروه خود را معرفی کردند.

 

 

دره های زیبا و درختان عریانی که زمانی با طنازی و دلبری برگهایشان را به سوی آسمان پهن کرده بودند، بیشتر از هر جایی چشم را به آرامش فرا می خواند. دیدن آسمان آبی با ابرهای سپيد پس از گذر از آلودگی­های این روزهای  تهران دلچسب و خیال انگیز بود.

 

 

ساعت 8:30 دقیقه در کنار چشمه ای که آب گوارا و سردی داشت، ایستادیم و صبحانه را در فضایی زیبا خوردیم. آتش با شعله های رقاصه اش دوستدارانش را به دور خود جمع کرده بود.

پس از گذشت حدود 50 دقیقه همراهان پس از خوردن چای هیزمی توشه های سبک راه را بستند و راهی شدند.

 

 

آبشار حقیقت :

در فاصله 8 کیلومتری جاده امامزاده داود در سمت چپ منطقه زیبای آبشار حقیقت قرار دارد ، می توان ماشینها را در شانه خاکی روبروی همین منطقه و مجاور رودخانه پارک و به ارتفاعات زیبای این منطقه صعود نمود. آبشار حقیقت نسبت به سایر مناطق این محدوده کم آبتر است.

 

 واریش:

در غرب دره كن در انتهاي تنگه ورديج دهكده و اراضي واريش قرار دارد. دهكده واريش داراي اراضي وسيع و درختكاري است كه به سختي آبياري مي شود. حدود اراضي واريش از شمال به كندر ـ از شرق به كن ـ از جنوب به ورديج ـ از غرب به كلاك است.

 این روستا یکی از قدیمی ترین روستاهای منطقه است که نام آن از طایفه ای به همین نام که سالها پیش در این مکان سکنی گزیده اند گرفته شده است.زمستان این منطقه بسیار سرد است و روستا خالي از سکنه شده و همه به شهر می روند.

 

زمستان واريش پر از حيوانات وحشي است، شغال و گرگ و...

 

 

سربالایی ها کمی تندتر شد و دره ها عمیق تر، ولی در این میان عطر و مستی شعرهای حافظ در لابلای سکوت کوهستان گرمابخش محفل دوستان بود.

 

 

 

کمی بعد تر میهمان درختی تنومند، به صرف جرعه ای سکوت و آرامش شدیم.  و دوستان با راهنمایی استاد تاجبخش، مشغول انجام حرکات یوگا شدند. و به قول استاد "با خاک همنوا شدند". به راستی که انجام چنین حرکاتی در سکوت دلپذیر کوهستان بدور از مشغله های روزمره، خستگی این روزهای آلوده و ماشینی را از تن بدر می کند.

 

          

 

پس از پایان تمرینات یوگا، گروه سرشار از انرژی آماده حرکت شدند، که یکی از همراهان انگشتر طلای خود را گم کرد، و همه گروه مشغول جستجو شدند. پس از حدود 20 دقیقه جستجو بالاخره با کمک همگی و درایت و صحنه سازی آقای مرادیان و تیز بینی آقای قربانی، انگشتر پیدا شد و دوباره راهی، راههای پر پیچ و خم شدیم. در راه چندین آبشار کوچک و بزرگ دیدیم که همگی یخ زده بودند و منظره زیبا و چشم نوازی به وجود آورده بودند.

 

 

ساعت 11.50 بر بلندای کوه و روی یال قله واریش رسیدیم که روستایی زیبا "روستای کشار" در سوی دیگر دره خودنمایی می کرد،

 

                

آن دورترها، در آسمان تهران دیگر خبری از آسمان آبی نبود و هرچه بود، دود بود و دود.

 

 

بعد از کمی توقف و گرفتن عکس یادگاری، مسیر برگشت را شروع کردیم، و رسیدیم به بخش مورد علاقه گروه، یعنی شن اسکی.

 

حدود ساعت 12:40 برای نهار در همان مکان صبحانه توقف کردیم، جای همگی خالی چای هيزمی، جوجه کباب، .....

پس از صرف نهار و کمی استراحت ساعت حدود 14 به سمت محل ماشین، مسیر برگشت را پيموديم

 

 

و بدین ترتیب بعد از 1:30 طی مسیر به محل ماشین رسیدیم. در مسیر برگشت نیز صاحب انگشتر به مناسبت پیدا شدن انگشتر گروه را به صرف بستنی میهمان کرد.

 

                                      "عکس هفته"

منبع : گروه کوهنوردی پرسون - پنجره ای به کوهستان
لینک این مطلب : http://www.window2mountains.comp201