برنامه : ده وردیج - قله واریش  94.12.14

 

لیدر و راهنما : استاد تاجبخش

سرپرست : همت قلی زاده

عکاس : مجید کشانی

همنوردان : 9 نفر

 

گزارش : فریبرز دلشاد

 

آخرین روز های اسفند است،

  از سر شاخ این برهنه چنار،  مرغکی با ترنمی بیدار، می زند نغمه، نیست معلومم،  آخرین شکوه زمستان است، یا نخستین ترانه های بهار،

 

 با پشت سر گذاشتن روستا ی زیبای وردیج برنامه این هفته را در ساعت 7.30 آغاز می کنیم . از سمت شمال شرقی روستا در مسیر رودخانه آشنا که آبی گل آلود در آن جریان دارد ارتفاع گرفته و با جا گذاشتن درختان برهنه آخرین باغ های روستا، که گویی خود را آماده پوشیدن قبای سبز بهاری می کنند راه خود را در دره ادامه می دهیم.

 

 

 هوا نسبت به این فصل خوب و بدون باد است، پس از پشت سر گذاشتن درختان گردوی خاطره انگیزدر ساعت 9  صبح  دستور توقف و صرف صبحانه صادر می گردد، استقبال شدید دوستان همنورد نشان نفس گیر بودن برنامه تا اینجا می باشد.

 

 

 پس از تجدید قوا و صرف صبحانه در ساعت 9.40  از مسیر یال شمال غربی به سوی قله ادامه راه می دهیم، البته با ز هم مثل همیشه از راهی متفاوت و نا آشنا که با توضیحات استاد متوجه تفاوت ها و نکات جالب مسیر می گردیم، صخره ها به همراه شیب نفس گیر سکوت را در میان ما جاری کرده و تنها اشعار زیبای قرائت شده توسط جناب غرات به ما انرژی می رساند.

 

 

 

 

با راهنمایی استاد از آخرین گذر این صخره ها هم می گذریم و تازه خود را بر روی یکی از یال های آشنا در صعود های قبلی می یابیم، پس از اندکی تنفس و گرفتن عکس های یادگاری آن هم بصورت نیم دایره توسط هنرمند معزز و فامیل حاج آقا جناب کشانی  به سوی قله ادامه مسیر می دهیم.

 

 

 

 اینک قله در بالای سمت چپ مسیر ما دلبری می کند، با نگاهی به پشت سر سختی مسیر تا اینجا را قوت قلبی می کنیم جهت ادامه کار و با برآوردی سر انگشتی متوجه می شویم که برنامه امروز تفاوتی فاحش در میزان مصرف انرژی با سایر برنامه های مشابه دارد.

 بالاخره بچه‌ها به دنبال استاد در ساعت 12 خود را بر راس قله واریش می رسانند. استراحتی کوتاه به همراه صرف میوه قوتی به پاهای نسبتا خسته ما برای بازگشت می دهد.

 

 

مسیر بازگشت ما یال شرقی به سمت دکل های برق و امتداد آن به طرف یکی از دره های هیجده بهشت است.  پس از ساعتی خود را به چشمه آبی که در چند برنامه اخیر ایستگاه ناهار ما شده می رسانیم، به همت برادر بزرگوار جناب رضایی آتشی زیبا برای تهیه چای و البته میرزا قاسمی بر پا می گردد، که  لذت صرف هر کدام از این دو خود می تواند تمام خستگی ما را در اینجا جای بگذارد، واقعا دستشان درد نکند.

در ساعت 15.30 پس از عبور از مسیر زیبا و آشنای هیجده بهشت، خود را به آبشار حقیقت در جاده امام زاده داود می رسانیم. سوار شدن بر  خودرو جناب حقیقی یعنی پایانی شیرین بر روزی خاطره ساز در آخرین روز های سال 94.

 

به امید دیدار تان در برنامه های بعدی پرسون . حق نگهدارتان.

منبع : گروه کوهنوردی پرسون - پنجره ای به کوهستان
لینک این مطلب : http://www.window2mountains.com/p298