برنامه : اوشان-روستای آهار-قله توچال  92.4.14

 

لیدر و راهنما : استاد تاجبخش

سرپرست : محسن تقی پور

عکاس : مهدی مظلومی

(با تشکر از محمد شهابی و جابر میرفخرایی )

 

همنوردان : 21 نفر

 

گزارش : حمید گودینی

 

...آخرین برنامه قبل از ماه مبارک رمضان...

جمعه 14  تیر 92 

مثل همیشه صبح روز جمعه فرهنگسرای بهمن اما برخلاف بیشتر برنامه ها که 6 صبح شروع می شود این بار 5 صبح، یک ساعت زودتر از معمول !

بوی برنامه ای کامل و سنگین به مشام می رسد. بله برنامه ای نسبتا سنگین و طولانی البته سنگین برای یک روز. هدف دسترسی به قله توچال از دامنه شمالی قله یعنی از شکراب به توچال که کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

حدود 5 و 15 دقیقه صبح از درب فرهنگسرا به راه افتادیم طبق قرار قبلی تعدادی از دوستان قدیمی گروه به عنوان گروه میهمان در بین راه به ماپیوستند و با هم راهی اوشان و روستای آهار شدیم.

حلقه اتحاد ! یا همان حلقه معارفه همیشگی در ابتدای مسیر و درکوچه باغ های روستای آهار در زیر درخت بسیار زیبای گیلاسی که ترکیب رنگهای سبز و سرخ آن جلوه ای از زیبایی های طبیعت را نمایان می ساخت تشکیل شد.

حدود 7.20 دقیقه به راه افتادیم هوا بسیار خنک و دل پذیر بود.

 

 

آهار روستای  زیبا درست در پشت قله توچال و در شمال غربی آن می باشد و کمترین فاصله را در قیاس با دیگر روستاهای شمالی با توچال دارد.

شکر آب در واقع یک روستا نیست و می توان آن را باغهای بالا دست آهار دانست که در ارتفاع بیشتری قرار دارد.

از جمله جاذبه های شکرآب می توان به رودخانه ای پرآب در مسیر، وجود آبشار های زیبا و همچنین امام زاده هایی در مرتفع ترین نقطه آن اشاره کرد.

در فصل بهار و تابستان درختان آلبالو و گیلاس با شکوفه و میوه خود مناظر چشم نوازی پدید می آورند. در پاییز رنگهای زیبای درختان و نقاشی زیبای طبیعت و در زمستان برف، زیبایی این مناطق را دو چندان خواهد کرد.

برای دستیابی به آهار از طریق جاده می توان از طریق جاده لشکرک به سمت اوشان حرکت کرده و در یک جاده فرعی به سمت چپ با عبور از ایگل و باغ گل در انتهای جاده به آهار رسید.

 

 

بعد از عبور از باغهای گیلاس روستای آهار ،مسیر حرکت نسبتا مستقیم و از مسیری پاکوب است و از پیچ و خم هاو بیراهه های همیشگی خبری نیست.

در بیشتر مسیر ،هدف یا همان قله توچال در پیش چشمانمان قرار دارد گویی که کمتر از یک ساعت دیگر به قله میرسیم اما غافل از آنکه چیزی حدود 10 ساعت راه در پیش رویمان قرار دارد.

 

 

از دوراهی قلعه دختر می گذریم.از دوراهی امامزاده به همچنین و پس از عبور از رودخانه راه را بسوی ارتفاعات شکرآب پی می گیریم.

 

 

                      

 

 کل مسیر را از حیث فاصله می توان به دو قسمت تقسیم کرد. نیمه اول مسیر از کف دره و کنار رودخانه که مسیری نسبتا هموار و با شیبی متناسب و بسیار زیبا می باشد.

 

 

 

توچال رشته کوه و قلّه‌ای در شمال تهران ( به ارتفاع ۳۹۶۲ متر ) می‌باشد که بخشی از دامنه رشته‌کوه‌های البرز است. دامنهٔ جنوبی توچال مجاور با شهر تهران است.

این رشته‌کوه از جنوب،به شهر تهران واز شمال به آهار، شکرآب و شهرستانک مشرف است.

 

 

صعود به توچال از مسيرهاي مختلفي امکان‌پذير است. مهم‌ترين اين مسيرها عبارتند از:

     *دربند ، شیرپلا ،سیاه سنگ ، قلّهٔ توچال (رایج‌ترین مسیر)

• بوستان جمشیدیه، پناهگاه کلکچال، درهٔ پیازچال، قله پیازچال، قلهٔ توچال
• ولنجک، ایستگاه پنجم تله‌کابین، ایستگاه هفتم تله‌کابین، قلهٔ توچال،
• درکه ، پناهگاه پلنگ چال، ایستگاه پنجم تله‌کابین، ایستگاه هفتم تله‌کابین، قلهٔ توچال
• دارآباد،  قله دارآباد ،  قله پیازچال ، قلهٔ توچال
• دربند، دوراهی اوسون، دره اوسون، جان پناه اسپیدکمر، ایستگاه هفتم تله کابین، قلهٔ توچال (قدیمی ترین مسیر)

همچنین از دامنهٔ شمالی و از شکراب هم امکان صعود به توچال وجود دارد که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

 

این بخش از مسیر را حدود 2ساعت و نیم طی کرده و ساعت 9.50 دقیقه به آبشار زیبای شکرآب می رسیم.

 

 

در بالای آبشار برای صرف صبحانه توقف کردیم. به دلیل طولانی بودن مسیر، توقف مان کمتر از معمول طول کشید و به دلیل ارتفاع قله توچال و امکان ارتفاع زدگی صبحانه را نسبتا سبک خوردیم.

بعد از خوردن صبحانه نیمه دوم مسیر آغاز می شود. نیمه ای که اگرچه از لحاظ مسافت کمی بیش از نصف برنامه امروز را در خود جای داده بود ولی از لحاظ ارتفاع 90 درصد ارتفاع مسیر حرکتمان را در بر می گرفت.

در داخل دره از کنار یخچالهای طبیعی به جا مانده از زمستان می گذریم. گرفتن برف در دست و ساختن گوله برفی در گرمترین فصل سال بخصوص تیرماه آنهم در طبیعتی زیبا و در کنار شرشر چشمه ها و جویبارها لذت کوهنوردی را دوچندان می کند.

 

بعد از برداشن آب از چشمه زیبای شکرآب که آخرین چشمه مسیر می باشد مسیر حرکتمان را از روی سینه کش به سمت یال شمالی قله توچال تغییر دادیم.

 

 

شیب مسیر نسبتا تند و نفس گیر است اما لیدر تیزپای گروه سرعت حرکت را چنان تنظیم کرده که همه همنوردان بتوانند پا به پای یکدیگر مسیر را بپیمایند.

این تکه از مسیر را آهسته و پیوسته بدون کمترین زمان استراحت پیمودیم تا به ابتدای یال رسیدیم.

 

 

روی یال سنگ چینهای بلندی وجود دارد که مشخص کننده مسیر هستند.

ساعت 12.45 در کنار سنگ چین ها استراحتی 10 دقیقه ای داریم و مجددا براه می افتیم.

 

 

 حرکت برروی یال شمالی قله نفس گیر ترین بخش برنامه امروز بود. مسیری که برخی از میهمانان گروه را با مشکل روبه رو ساخته و 3 نفر را به همراه سرپرست شان ناگزیر به بازگشت نمود.

در نزدیکی های قله برخی از همنوردان از جمله خود من دچار ارتفاع زدگی شده کمی سردرد و سرگیجه داشتیم.

 

 

به هر حال با توقف هایی کوتاه به مسیرمان ادامه دادیم و ساعت 15.45 به قله رسیدیم.

رسیدن به قله خستگی حدود 9 ساعت کوهنوردی را از تن همنوردان به در کرده بود و لبخند رضایت بر چهره تمامی گروه 17 نفره مان نمایان بود.

 

 

 بعد از استراحت کوتاه و گرفتن عکس به سمت ایستگاه 7 توچال حرکت کردیم و مسیر برگشت را با تله کابین به اتمام رساندیم.

 

مسیر طی شده در این برنامه :

 

منبع : گروه کوهنوردی پرسون - پنجره ای به کوهستان
لینک این مطلب : http://www.window2mountains.com/p183