برنامه : یال شن سیاه - قله دارآباد 91.10.8
لیدر و راهنما : استاد تاجبخش
سرپرست : آقای قربانی
عکاس : عباس حاجی زاده
همنوردان : 10 نفر
گزارش : آتیه
جمعه 8 دی...با وجود بارندگی دوروز پیش هوای تهران آلوده است...آفتابی و آلوده... وبرنامه ما "دارآباد" پردارو درخت که تا حدودی از آلودگی هوا مصون مانده...از مسیر یال شن سیاه...مسیری جدید برای من ...تجربه ای نو...درسی جدید
حدود 7 صبح پارکینگ دارآبادیم و دیدار با دوستان قدیمی سورپریز دم صبحی انرژی بخشی است...ظاهرا دوستان عازم "باغچه خلیل" اند...خوش بگذره بچه ها...ما که داریم میریم قله
بعداز "سربند غلاک" مسیر یخ زده...با احتیاط به طرف "مسیر لوله آب" ادامه می دهیم و بعد از دو راهی "درازلش " روی "یال شن سیاه " قرار می گیریم
شیب تند یال را با سرقدمهای آهسته و پیوسته حاجی لیدرمان به راحتی طی می کنیم. گرچه قسمتهایی از مسیر سنگی و صخره ای است که جابجا یخ زده و احتیاط را می طلبد .خوشبختانه استفاده از 2 باتوم ، برای حفظ تعادل ، کمک بزرگی است.
همه سراغ صبحانه را می گیرند ولی روی یال ،جان پناهی برای توقف وجود ندارد و حالا حالا ها باید صبر کنیم. اینجاست که خرماهای خشک توی جیبم به کار می آید.
امروز دارآباد شلوغتر از حدمعمول است. گروههای دیگر کوهنوردی جلوتر از ما و روی یال در حرکتند و صف زیبایی را تشکیل داده اند. حالا می فهمم اصرارهمیشگی حاجی برای مرتب بودن صف چرا تا این حد جدی است.
انتهای "یال شن سیاه" به سیم خاردار و فنس کشی منطقه نظامی میرسد که کوهنوردان از میان فنسها گذرگاهی باز کرده اند برای عبور. پس از عبور از این گذرگاه مسیر را به سمت چپ و بطرف ساختمانی که ظاهرا برای نظامیان تعبیه شده ولی به کوهنوردان واگذار گردیده ادامه می دهیم.
حال بر فراز" دره فراخ سینه "هستیم و ارتفاع حدود 2800متر."دره یورت" در سمت راست ما قرار دارد وجزو منطقه نظامی است و ورود ممنوع.
"عباس آقای گل ،عکاس گروه ما، که جاش همیشه توی عکسها خالیه"
10 تا 10.30 وقت صبحانه است و سوخت گیری برای ادامه مسیر. صبحانه را در همان ساختمان فوق الذکر صرف می کنیم و دوباره براه می افتیم.
به گروهی که پشت ترافیک گروه ما گیر کرده اند دقت کنید...ما فکر می کردیم فقط خودمون سرخوشیم!!! 
و باز هم آهسته و پیوسته...شیبی دیگر را بالا می کشیم تا به خط الراس برسیم. حجم برف بیشتر شده ...و حالاست که "دماوند" به طنازی رخ می نماید.
روی خط الراس...
خدای من...زندگی اینجاست...گویا جشنی برپاست... طبیعت همچون عروسی سفید پوش و قله ها در اهتزاز...خدایا شکرت که ما هم به این جشن دعوت شدیم
حرکت منظم گروه قبراق و سرحال ما و قدمهای حساب شده حاجی لیدرمان تحسین گروههای دیگر را برانگیخته...یاشاسین همه مون
دارآباد در شمال شهرستان شمیران در استان تهران واقع شده و قله آن ، آخرین قله خط الراس کوه های شمیران از غرب به شرق می باشد.
قله دارآباد یا "مونگ چال" یکی از شرقی ترین قلل رشته کوه توچال به ارتفاع تقریبی 3160 متر ازسطح دریا میباشد. این قله شمال تهران، در رشته کوه البرز در بخش مرکزی واقع شده و در جنوب شرقی قله توچال به فاصله 8 کیلومتراز آن قرار گرفته است که توسط یک خط الراًس و پس از عبور از تیغه های دارآباد به قله توچال متصل می شود.
بهترین مسیر این قله از روی یال شن سیاه می باشد که پس از عبور از یال درازلش و کنار پادگان به قله ختم میشود و مسیر های دیگر از طریق یالهای دره دارآباد صعود میشود.
یال حاجی آباد نیز مسیر دیگری برای قله دارآبادست که در گذشته هاي نه چندان دور يكي از مسيرهاي كساني بوده كه از اوشان و حاجي آباد به سمت تهران در رفت و آمد بوده اند
و بالاخره ساعت 13 زیارت قله است و نیم ساعتی استراحت و تجدید قوا در پناهگاه و سپس بازگشت
14.45 در جان پناه ابتدای یال توقفی دیگر داریم برای ناهار و بعداز آنهم... چاره ای جز بازگشت نیست...باید به میان دود و دم برگردیم
و بالاخره پایین آمدن از شن اسکی طولانی "دره شن سیاه " و زمان لذت بردن ازاین صعود دلچسب
16.50 در پارکینگ دارآباد برنامه را به اتمام می رسانیم.
فقط... یه مشکل...
روح من ...آن بالا...روی خط الراس دارآباد ... جامانده! ...اینرا روز شنبه دانستم
بدرود
آتیه
منبع : گروه کوهنوردی پرسون - پنجره ای به کوهستان
لینک این مطلب : http://www.window2mountains.com/p161