روز جمعه مورخ 17/4/90 ساعت 6:20 با سه مینی بوس از جلوي فرهنگسرا به سمت تنگه واشي حركت كرديم.
تنگه واشي يا تنگه ساواشي در حدود يك كيلومتري شهرستان فيروزكوه قرار گرفته است . تنگه واشي به طول حدود 300 متر و با ديواره هاي صخره اي بلند به ارتفاع حدود 100 متر محل عبور رودخانه اي است كه از كوههاي ساواشي سرچشمه مي گيرد و از ميان دشت مي گذرد . از مهمترين جذابيتهاي اين تنگه عبور كل مسير از ميان آب است .براي رفتن به تنگه واشي در كيلومتري 2 جاده فيروزكوه – تهران ، پس از ورود به يك جاده فرعي و طي حدود 9 كيلومتر روستاي جليزجند نمايان مي گردد . اين روستا در حاشيه يك دشت سرسبز با مزارع گندم و سيب زميني و باغات مختلف بنا شده است . بعد از عبور از روستا و طي حدود 4 كيلومتر در جاده اي كه ميان دشت و در كنار جويهاي پر از آب زلال احداث شده ، محل پياده روي تنگه واشي شروع مي شود .
ساعت حدود 9:15 بود كه با ترافيك بين راه روبرو شديم و ساعت 10:00 رسيديم به ابتداي مسير به سمت تنگه واشي . ماشين ما زودتر از ماشينهاي ديگر رسيد و حدود نیم ساعت معطل رسيدن ماشينهاي ديگر شديم . بالاخره پس از رسيدن دو ماشين ديگر به سمت تنگه حركت كرديم .
در اين تنگه يك اثر تاريخي مربوط به دوره قاجار ديده مي شود كه داراي ابعاد شش در هفت متر است و وقايع زمان فتحعلي شاه دورتادور كتيبه روايت شده است ، اين كتيبه كه حدود 185 سال قدمت دارد به گونه اي است كه در دل كوه حك شده و از بارش باران و تابش آفتاب در امان بوده ، اما متأسفانه صنعت گردشگري به آن آسيب وارد كرده است .
پس از عبور از تنگه اول رسيديم به دشتي زيبا و مدتي دنبال جا گشتيم براي نشستن و خوردن صبحانه (شايد هم ناهار) . پس از كمي استراحت به سوي تنگه دوم روانه شديم و پس از آن هم رسيديم به آبشار كه بعضي از بچه ها يه دوش حسابي زير آبشار گرفتند و خستگي راه رو از تن به در كردند و بعد هم راه برگشت را پيش گرفتيم .
پس از عبور از تنگه و رسيدن به دشت باز هم استراحت كوتاهي داشتيم و باز هم عبور از تنگه و حركت به سمت ماشينها .ساعت حدود 5:30 سوار ماشينها شديم و به سمت تهران حركت كرديم و ساعت 9 به تهران رسيديم خوشبختانه با ترافيك سنگيني روبرو نشديم و به موقع به خانه ها رسيديم و برگ ديگري از دفتر زندگيمان در كنار دوستان و گذراندن در تنگه واشي به خوشي ورق خورد.
