قله گل زرد 1400.4.4 | گروه کوهنوردی

این قله گل زرد از آرزوهای نونهالی ما بود...از همان قدیم ندیم ها ... از همان روزهایی که گروه فرهنگسرا بهمن را داشتیم و بچه های قدیمی وصف گل زرد می گفتند و تصورما هم این بود که حتما تپه ای است پرازگلهای زرد...

و بالاخره این هفته قسمت شد و به قصد این رویای کودکی به راه افتادیم.

گروه 5 نفره مان راس ساعت 5 صبح از نازی آباد به طرف جاده هراز به راه افتاد...

بعد از امامزاده هاشم قبل از پلور روبروی ساختمان اداره کل راهداری سمت چپ جاده ، فرعی وجود دارد که همانجا باید واردش شد ( جلوتر نروید که مجبورید مسافت نسبتا طولانی طی کنید تا به دور برگردان برسید) وارد فرعی که شدید کمی جلوتر سمت راست جاده خاکی وجود دارد که باید وارد آن شوید...این جاده خاکی شما را به مسیر دشت گل زرد می رساند.

حدود 3 کیلومتر ابتدایی این جاده قابل تردد است و مابقی پر از دست انداز... ما هم این 3 کیلومتر را طی کردیم تا به مکانی عریض تر که مناسب پارک بود رسیدیم وبعد از پارک تیبای محبوب مان در جایی مطمئن ساعت 7 صبح به راه افتادیم.

مسیر خاکی از کنار رودخانه و با صدای دلنشین آب ادامه یافت و ما را به 4 دیواری باغی رساند که از دو طرف راست و چپ مسیر داشت. با کمی پرس و جو از صاحب باغ مسیر سمت چپ را در پیش گرفتیم.

این پاکوب از روی دامنه دره ها می گذرد ، گاهی به برف چالهای انباشته شده داخل دره ها میرسد – گاهی محو میشود ولی به سوی یال اصلی قله میرود.

ما هم برف چالها را دور می زدیم و پاکوب را می یافتیم...

بین همین دامنه ها نیم ساعتی نشستیم به صبحانه وآقا پاکزاد عزیز ازمحموله ای بزرگ از گیلاس و گوجه سبز ارگانیک محصول باغ پدرخانوم رونمایی کرد که بسی خوشحال گشتیم و من تا آخر برنامه تنظیم ساعت گیلاس خوران گروه را به عهده گرفتم.

پس از صبحانه با ادامه راه رسیدیم به غار گل زرد که دهانه بزرگش را از کمی دورتر دیده بودیم...در اینجا به تشخیص من تجدید قوایی با محموله گیلاس و گوجه سبز داشتیم و پس از آن از سمت چپ غار دوباره به راه افتادیم و یال اصلی قله را پی گرفتیم.

روی یال اصلی شیب مسیر به شدت تند شد و نفس گیری های مان بیشتر ... با وجود مناظر زیبایی همچون دماوند سرفراز و دریاچه سد لارخستگی را از یاد می بردیم و به شوق قله ادامه می دادیم...

پاکوب غیر از یال اصلی مسیری هم به سمت راست داشت که از روی صخره های ریزشی به طرف قله فرعی راه باز می کرد...البته این راه شیب را کمتر می کرد ولی سنگهای ریزشی مسیر را دشوار کرده و احتمال گم کردن پاکوب هم وجود داشت...بهرحال ما این مسیر صخره ای را پیمودیم و ساعت 13 روی قله فرعی بودیم.

دراینجا آب آلبالوی نجات بخش - نذری همیشگی آقا عارفی به دادمان رسید و به همراه نیم ساعت استراحت آمپرمان را چنان تنظیم کرد که سریعا به سوی قله اصلی که تابلویش از دور دیده میشد حرکت کردیم.

با 20 دقیقه حرکت روی خط الراس ساعت 14 روی قله اصلی بودیم و عکسهای یادگاری و تماشای قله ها و سلام و درودی به دماوند عزیز و سپس حرکت برای فرود که راه درازی را در پیش داریم.

قله گل زرد با ارتفاع تقریبی ۳۷۰۰ متر در منطقه البرز مرکزی، بین امام‌زاده هاشم و پلور در محدوده جاده هراز قرار دارد. این قله بر روی خط‌الرسی طولانی قرار دارد که از همین قله در سمت شرق آغاز شده و در ادامه به سمت غرب قلل سیاه‌پلاس (کوه کبود)، فیل زمین، گاوبینی، سرسیاه‌غارها، ریزان، آتش‌کوه، مهرچال، پیرزن کلوم و همهن در منطقه لواسانات، قله‌های اصلی تشکیل دهنده این خط‌الراس می‌باشند.

از چهار جبهه برای صعود قله گل زرد مسیر وجود دارد:

جبهه شمالی: از مسیر دشت گل زرد در نزدیکی منطقه منظریه پلور و مسیر یال شمالی قله صعود می‌شود.

جبهه غربی: مسیر خط‌الراسی صعود این قله می‌باشد. می‌توان پس از صعود هر یک از قله‌های این خط‌الراس از روی خط‌الراس قله گل زرد را صعود کرد.

جبهه جنوبی: از روستای مبارک آباد بعد از گردنه آبعلی صعود می‌شود.

جبهه شرقی: از جاده هراز شروع شده و با قرار گرفتن بر روی یال شرقی قله که بخش‌هایی از آن تیغه‌ای می‌باشد، صعود می‌شود.

مسیر رفته را باز می گردیم و با فرود از یال اصلی که شیب تندش حالا در فرود هم آزار دهنده است و ادامه مسیر از کنار جریان آب به پاکوبی می رسیم که ما را از سمت راست به چهاردیواری باغ و دشت گل زرد می رساند.