و اما شرح زیارت آن سالار بزرگ ...
مدتها بود که دلتنگ و بیقرارش بودم...یکسالی می شد...در واقع بلافاصله بعد از زیارت سال گذشته 
...بیقرار تجربه ای دیگر
هم هوایی مان کامل شده بود و وقتش رسیده بود...قرار بر صعود در اواسط هفته داشتیم....برای اجتناب از شلوغی آخرهفته ها....که هزار و یک معضل شده برای محبوبم
هماهنگی ها برای دو روز سه شنبه و چهارشنبه بود...و پیش بینی هواشناسی حکایت از احتمال بارش ...با سرعت باد 15 کیلومتر ...هر دو روز...این چه دلبری ست که محبوبم برای من دارد - نمی دانم
...سال گذشته هم همین طور بود....برایم کلی دلبری کرد تا رضایت داد
به این امید بودم که بارش عصر و شب خللی در کار ما نخواهد داشت و غیر از آن - شاید با نزدیک شدن به موعد حرکت، گزارش هواشناسی بر وفق مراد شود...
که شد...روز دوشنبه قبل از حرکت دیدم که عصر سه شنبه بارش مختصری داریم و چهارشنبه بدون بارش و فقط ابری....خدا را شکر ...آنقدری به پیش بینی mountain forecast اعتماد داشتم که حتی پانچوهم برنداشتم ...
سه شنبه صبح از تهران حرکت کردیم...5 نفره...با دوتا سواری آقاجعفر و آقا پاکزاد...حدود 7و نیم پلور، ساختمان فدراسیون بودیم...که شلوغ بود...به نسبت وسط هفته شلوغ بود...تیم های پر جمعیت شهرستانی در حال جابجایی وسایل بودند...ماشین ها را پارک کردیم و با لندرور راه افتادیم....
40 دقیقه بعد گوسفندسرا بودیم...بارهای اضافی را به مسئول قاطرها سپردیم ... با وجود بنر الصاقی فدراسیون مبنی بر نرخ هزینه بار کیلویی 2500 تومان- توزین انجام نمی شود...هزینه بار از هر گونی حداقل 50 هزار تومان به بالا + قیمت گونی محاسبه میشود...
طوری نیست...این هم روی تمام بلبشو های این مملکت گل و گلاب ...عدم نظارت های مسئولین و بی انصافی های هموطنم...
هر ساله تیر و مرداد لشکرکشی به دماوند آغاز میشود...صعودهای خانوادگی و فامیلی و تلگرامی...کوهنوردان آماتوری که آمده اند تا کوهنوردی را از دماوند آغاز کنند...و فدراسیون ما چه می کند؟؟ هیچ... منتظر می ماند که زمان بگذرد و هوای نامناسب این خیل عظیم را فراری دهد و تب دماوندروها بخوابد...آیا ساماندهی و نظارتی بر ورودی های دماوند وجود دارد؟؟ خیر... فدراسیون کجاست؟؟ در ساختمان پلور به صادر کردن گواهی صعود و کسب درآمد مشغول است...البته بنر کرایه لندرور و نرخ بار هم نصب می کند ولی نظارتی وجود ندارد ...باسکول توزین بار به صورت فرمالیته وجود دارد ولی بار توزین نمیشود... سوپر مارکت بارگاه سوم در حال زباله سازی ست...
صبحانه سبکی خوردیم و ساعت 9 صبح راه افتادیم....عجله داشتم که زودتر برسیم و تکلیف جای شب مانی مان اوکی شود....
هوا عالی و خنک بود و ما همگی قبراق و سرحال...گفتم که - هم هوایی مان کامل شده بود...
ساعت 12.30 بود که رسیدیم بارگاه سوم...تخت هامان را که گرفتیم و وسایل مان را جابجا کردیم خیالم راحت شد...رفتیم به گشتی در اطراف...
هوا سرد شده بود و ابری بود...برگشتیم داخل خوابگاه و ناهارمان را ردیف کردیم... بارش تگرک هم شروع شد...
بعد از ناهار سعی کردیم که استراحت کنیم....خوابگاه پر از جمعیت شده بود... گروههای رزروی رسیده بودند و اهالی چادرنشین هم به داخل پناهگاه پناه آورده بودند وهر کس دنبال گوشه ای می گشت برای پهن کردن کیسه خواب...و اکسیژن که اصلن دیگه وجود نداشت.. پیشنهاد من که خواهشن گوشه پنجره ها را کمی باز کنید مورد توجه واقع نشد ...اصولن صدا به صدا نمی رسید...
در همین فاصله یک آتش سوزی هم داشتیم که خوشبختانه به خیر گذشت... دخترکی از یک جمع خانوادگی که جلوی درب ورودی بیتوته کرده بودند برای گرم کردن غذا داشت دردسر درست می کرد و حدود 5 دقیقه ای همه را با جیغ های بنفش تا مرز سکته برد و خوشبختانه با دخالت آقا جعفر آتش نشان _ آتش خاموش شد.
خوشبختانه بارش باران و تگرک قطع شده بود...تحمل فضای تاریک و بدون اکسیژن خوابگاه را نداشتم ...با بچه ها هماهنگ کردیم و به نوبت با رعایت اصول ایمنی جهت حفظ جا و وسایل مان می رفتیم بیرون و گشتی می زدیم و بر می گشتیم...
در این فاصله دیدم که بنده خدایی را با حال نزار و در حالی که زیر بغلش را گرفته بودند بطرف سرویس بهداشتی می برند... رنگ به رو نداشت و بزور راه میرفت...پیشنهاد من که کمی ارتفاع کم کند باز هم بجایی نرسید...نظر همراهش این بود که استراحت کند_ خوب میشود...از آنطرف خانمی تزریق دگزا را پیشنهاد می کرد....خدا را شکر که همه در دماوند یک پا دکترند
....بعدن دیدم که این شخص را آنشب در خوابگاه روی زمین خوابانده بودند تا استراحت کند... امیدوارم جزو چند نفر به کما رفته این هفته نبوده باشد.
برای آخرین بار غروب آنروز دوباره هواشناسی را چک کردم... mountain forecast همچنان هوا را ابری و بدون بارش نشان میداد....جالبه - به حاجی که گفتم جواب دادند : مگه میشه ابری باشه و نباره؟؟؟
بهرحال زمان گذشت تا وقت شام...که دو تا کاسه سوپ از آشپزخانه بارگاه تهیه کردیم و دوتا یکی سوپ خوردیم...جهت شام سبک قبل از صعود... سوپ خوشمزه ای بود...توصیه می کنم رفتید بارگاه - امتحان کنید...
بالاخره حدود ساعت 9 شب سعی کردیم که بخوابیم...همهمه ساکنان خوابگاه بیشتر شده بود و کسی به فکر خوابیدن نبود... گوشی ام را برای بیدار باش ساعت 3 تنظیم کرده بودم که ساعت 4 راه بیفتیم... در حال خواب و بیداری چرت می زدم که ساعت 12.30 با نور هدلامپ و خش خش ساکنان تخت روبرویی که ظاهرن می خواستند نیمه شب حرکت کنند کاملن بیدار شدم و دیگر خوابم نبرد...
منتظر ماندم تا ساعت 3...بچه ها که بیدار شدند نسکافه ای با ویفر و خرما بر بدن زدیم و کم کم راه افتادیم...هیچکس کامل نخوابیده بود...
4.15 صبح...شروع حرکت...هدلامپ بر پیشانی...هوا خنکی دلچسبی داشت... با بوی گوگرد...عجیب بود ولی بوی گوگرد از همان ابتدای راه شروع شده بود...فکر می کنم به دلیل شدت و جهت وزش باد ...
آسمان پرستاره و هلال درخشان ماه صعودمان را لذیذ کرده بود...و من چقدر سرحال بودم...عجیبا غریبا...همیشه شروع حرکت از بارگاه برایم سخت بوده...امروز اما چقدر قبراقم...دلم میخواست یوهووو بکشم....نه بچه جوون ...ملت خوابند...
روی پاکوب خیس که جابجا با تگرک روز گذشته پوشیده شده بود بالا می رفتیم و گروههایی که از ما جلوتر بودند را یکی پس از دیگری پشت سر می گذاشتیم. رمز و رازش هم در حرکت پیوسته قدم های جوان اعلیحضرت - حاجی لیدر ما بود...بجز نفس گیری های چند ثانیه ای هیچگونه توقفی نداشتیم...
هوا که روشن شد دیدم که یکی هم با دوچرخه ای بر دوش بالا می آمد...جل الخالق...
با همین حرکت آهسته و پیوسته حدود 7 صبح آبشار یخی بودیم...آفتاب بالا آمده بود...مختصری خرما و مواد قندی خوردیم و لباس کم کردیم و دوباره راه افتادیم...
بعد از آبشار یخی کم کم هوا ابری و مه آلود شد و شدت بوی گوگرد خیلی بیشتر... دستمال گردن ها را بالا کشیدیم و من حتی الامکان از دهان تنفس می کردم تا از بوی گوگرد اذیت نشوم ...
از کنار دهانه آتشفشانی تپه گوگردی که رد می شدیم اصلن نفس نمی کشیدم... فوران شدید دود گوگرد بدجوری کار را سخت کرده بود...دود گوگرد مساقیما بطرف قله پیش می رفت و همراه مه تمام فضای قله را پوشانده بود.
خلاصه که ساعت 11.30 روی قله بودیم...از شدت دود گوگرد حتی مجال تبریک نبود... به سرعت چند تایی عکس گرفتیم و فرود آمدیم... و چه خوب شد...چون هوا هم برگشته بود...
با استراحتی کوتاه در زیر قله فرود را ادامه دادیم...بعد از آبشار یخی حدود ساعت 14 بارش تگرک به سرعت شروع شد... و من نگران گروه پر جمعیت آبادانی بودم که در راه قله پشت سر ما بودند... امیدوارم که به موقع برگشته باشند...
تا برسیم بارگاه گورتکس هامان خیس خیس شده بود....گرچه کیف کردیم... بارندگی در وسط تابستان آنهم بدون خطر صاعقه ( در تمام مدت بارش صدای صاعقه ای نشنیدم )...خیلی چسبید - تگرک را در زمستان کمتر دیده بودیم - حالا که چله تابستان است...
بارگاه سوم پر بود از جمعیت... رستوران و خوابگاه ... جای سوزن انداختن نبود...
ایستاده و نشسته چیزکی خوردیم و به زور گونی وسایل اضافی مان را از زیر دست و پای جمعیت بیرون آوردیم و به قاطرچی ها سپردیم و ساعت 17 در زیر باران به راه افتادیم...شیرین کاری خودم که گفته بودم پانچو لازم نیست و برندارید ... همه بجز آقا رستمی بدون پانچو بودیم....
خیس از باران در هوایی عالی و با طراوت ... بدون هر گونه خستگی...شاد و سرخوش و نشئه از این مستی ناب به گوسفند سرا رسیدیم...
کمی برای رسیدن بارهامان معطل شدیم...در کانکس راننده های لندرور خودمان را گرم کردیم و با رسیدن بارمان که در زیر باران کاملن خیس شده بود به راه افتادیم...
موقع برگشت هم توی جاده هراز - آقا پاکزاد نازنین - آش رشته داغ مهمان مان کرد که چقدر چسبید...
و این بود قصه پر لذت زیارت دماوند امسال ما
پی نوشت : جای بعضی پرسونی ها خالی بود....فقط بعضی هاااااا
نتیجه اخلاقی : دماوند قله ای است wow...که کمتر زیر بار پیش بینی دقیق میرود....حرف پیشکسوت ها را گوش کنید وهمیشه پانچو به همراه داشته باشید...
آتیه
