جمعه 5 خرداد سال 96 برنامه حاجی آباد به قله دارآباد.
برنامه این هفته ساعت 5.30 صبح از میعادگاه همیشگی مان (فرهنگسرای بهمن) آغاز شد و با طی حدود یک ساعت و نیم زمان و ملحق شدن همنوردان پر انرژی و دوست داشتنی مان ، راس ساعت 7 صبح به حاجی آباد از توابع شهرستان رودبار قصران منتهی شد .
دارآباد در شمال شهرستان شمیران در استان تهران واقع شده و قله آن ، آخرین قله خط الراس کوه های شمیران از غرب به شرق می باشد.
از بین مسیر های صعود به قله دار آباد ، یال حاجی آباد مسیر دیگری برای قله دارآبادست که در گذشته هاي نه چندان دور يكي از مسيرهاي كساني بوده كه از اوشان و حاجي آباد به سمت تهران در رفت و آمد بوده اند.
این هفته برنامه ای مهیج و خاص که از روستای حاجی آباد رودبار قصران راس ساعت 7 صبح با 12 همنورد مشتاق و همدل شروع و در دره دارآباد تهران خاتمه یافت. روال معمول برنامه ها رفت و برگشت بوده که غالبا از همان مسیر صعود ، فرود انجام می شود ولی این برنامه به سبب تفاوت مبدا و مقصد جزء معدود برنامه های پرطرفداری است که بنده را علیرغم مشغله کاری وسوسه نموده تا از هیاهوی زندگی ماشینی روزمره به دامان طبیعت زیبای کوهستان پناه ببرم و ورقی از دفتر خاطرات زندگی ام را با روزی سراسر هیجان ، طراوت و شادابی به همراه دوستانی که فهم مشترکی از عشق به طبیعت کوهستان داریم ، رقم بزنم.
با عبور از روی پل رودخانه فشم وارد کوچه باغهای سرسبز با آواز روح نواز بلبلان خوش الحان حاجی آباد شدیم و پس از عبور از روستا وارد طبیعت چشم نواز کوهستان مملو از رویش گل و گیاه بهاری شده تا ساعت 30/8 به لطف سایه دیواره های قله دارآباد بدور از تابش مستقیم آفتاب عالم تاب در خنکای آخرین ماه فصل بهاری صعود راحت و بدون پوشش کلاه و عینک داشتیم. سپس با تغییر پوشش تا ساعت 9 به صعود ادامه داده و به دره ای با جریان آبی زلال و خنک حاصل از ذخایر ذوب برف ارتفاعات بالادست رسیده که طبق برنامه حاج آقا تاجبخش لیدر کارکشته گروه مکان و زمان مناسبی برای وعده صبحانه بود.
پس از 40 دقیقه توقف جهت تناول صبحانه ، مجددا از مسیر دره به صعودمان ادامه دادیم و با نواخت موسیقی آب و نسیم خنک کوه به دره در اصطلاح جغرافیا آرام آرام از دره خارج شده و روی یال حاجی آباد قرار گرفتیم.علیرغم آفتاب تند باد نسبتا خنکی روی یال شدت گرمای هوا را تلطیف می نمود.
در طول مسیر منتهی به قله در سمت چپ دروازه سنگی توجه مارا جلب نموده که با کمی گردش به چپ به دیدنش رفتیم از ظاهر امر پدیده ای طبیعی می نمود. درنگی کوتاه نموده و چند عکس به رسم یادگاری و توصیه عمو محمود غرات برداشتیم و به سبب احتمال ریزش به فرمان حاجی سریع از محل عبور و در امتداد قله براه افتادیم.
ساعت 12 به قله رسیدیم و نگاهی به مسیری زیبایی که صعود نمودیم انداختیم تا لذت صعودمان تثبیت شود وادامه ماجرا ازقبیل عکس تکی و گروهی و تماشای مناظر اطراف وچرخش به سمت مسیر فرود که نمای شهر تهران نمایان بود.
حدود 30 دقیقه توقف در پناهگاه و صرف چای ، میوه و طرب حاصل از تخلیه انرژی 5 ساعت صعود دلچسب سپری شد و دراین حین دو تن از همنوردان مان که از مسیر دیگری صعود کرده بودند بصورت اتفاقی به ما ملحق شدند.
فرود از مسیر چشمه درازلش با شن اسکی خاص هیجان انگیزش برای بنده که بعد از 3 سال تکرار می شد بسیار جالب بود هرچند با حادثه ای برای یکی از موتور سواران همراه بود و آسیب حادی هم نبود ولی درد و بی تابی موتور سوار مصدوم برایم تالم آور بود. توصیه می شود موتور سوارن کوهستان ترجیحا از این مسیر سخت استفاده ننموده یا حتی المقدور با یگان امداد هماهنگ باشند تا در صورت بروز حادثه در اسرع وقت امداد رسانی انجام پذیرد.
بالاخره ساعت 14.30 به چشمه درازلش رسیدیم. چشمه ای با آب خنک و گوارا زیر سایه درختان ناهار و دور همی خاطره انگیزی را رقم زدیم. الحق که تداعی گر بهشت است در میان خشکی پیرامون و آفتاب سوزان عصرگاه، هم آب هم درخت و هم نسیم خنک کوهستان.
پس از صرف زمان 30/1 ساعت براه افتادیم و بخشی از مسیرعبورمان از میان سایه درختان و کنار رودخانه گذشت و درنهایت ساعت 17.30 به پارکینگ دار آباد رسیدیم.
در پایان بنده به نوبه خود از همه همنوردانم در این برنامه بخصوص خانم جعفری که با پذیرایی (بستنی سنتی خوشمزه و لذیذ) حسن ختام برنامه امروزمان را رقم زدند تقدیر و تشکر نموده برای شما خوبان که هر هفته بر غول تنبلی فایق آمده و به زیارت طبیعت کوهستان میروید، آرزوی سلامتی و خوشبختی می نمایم.
