به نام خداوند بخشنده و مهربان
جمعه 95.10.24
برنامه: صعود به قله وردیج و واریش
زندگی موسیقی گنجشکهاست.
زندگی باغ تماشای خداست.
زندگی یعنی همین پروازها، صبح ها، لبخندها، آوازها.
زندگی ذره ی کاهی ست که کوهش کردیم.
زندگی نام نکویی ست که خوارش کردیم.
زندگی نیست به جز نم نم باران بهار،
زندگی تجربه ی تلخ فراوان دارد،
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه ی یک عمر بیابان دارد.
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم؟
سهراب سپهری
در آخرین جمعه دی ماه ساعت 5.30 صبح جلوی فرهنگسرای بهمن به همراه دوستان و همنوردان عزیز سوار مینی بوس شدیم و به سمت آبشار تهران واقع در انتهای اتوبان خرازی حرکت کردیم، دیگر دوستان هم در طول مسیر به ما ملحق شدند.
ساعت 6.30 صبح از آبشار تهران که چشم انداز زیبایی از دریاچه خلیج فارس دارد، صعود به سوی قله وردیج را آغاز کردیم. برای وارد شدن به مسیر کوهنوردی از پله های آبشار بالا رفتیم.
متاسفانه هوای شهر بسیار آلوده بود و از بارندگی خبری نبود، البته ما هرچه بالاتر میرفتیم هوا بهتر میشد و تهران را در هاله ای از آلودگی میدیدیم.
با ادامه مسیر به سمت شمال بر روی یال به خط الراس رسیدیم و سپس در جهت غرب بر روی خط الراس به سوی قله وردیج حرکت کردیم.
حدود ساعت 8.45 به مدت نیم ساعت صبحانه ای لذت بخش با دوستان صرف کرده و سپس صعود را ادامه دادیم.
هوای این بخش از کوهستان پاک و سرد و مناظر اطراف بسیار زیبا بود، واقعا این طبیعت بکر و در نزدیکی تهران باورنکردنی و نعمتی بزرگ است.
ساعت10 صبح به قله ی زیبای وردیج رسیدیم. چندین عکس یادگاری گرفتیم و بلافاصله حرکت را ادامه دادیم.
حرکت ما بر روی خط الراس ادامه پیدا کرد. در مسیر حرکت پوشیده از برف بود، تابش نور خورشید روی برف ها و آسمان آبی و پاک و ابرهایی با شکل های زیبا، مناظر را واقعا دیدنی کرده بودند.
ما هم فرصت را غنیمت شمرده تکی و دسته جمعی کلی عکس گرفتیم!
بعد از کمی استراحت در میانه راه ، با رسیدن به نزدیک قله واریش ،به صلاحدید استاد، بازگشت را از مسیری متفاوت با فرود به داخل دره ی هجده بهشت آغاز کردیم.
دره ی هجده بهشت دره ای زیبا که حدود هجده شیار ما بین دو کوه است که آب از بالای این شیارهای دره مانند به سمت پایین می آید و در دره جاری میشود. درختان زیبایی هم در مسیر جریان آب رشد کرده اند. در این فصل آبهای دره یخ میزنند و منظره ی جالب و بدیعی به وجود می آید.
ساعت 14.30 برای صرف ناهار و استراحت توقفی یک ساعته داشتیم.
سپس مسیر را داخل دره ادامه دادیم، به تونل نیمه کاره و سالها در حال ساخت تهران شمال رسیدیم و مطابق سنت دیرینه گروه، جلوی تونل عکس یادگاری انداختیم!
با رسیدن به آبشار حقیقت در جاده کن و سولقان ، ساعت 17 سوار مینی بوس که در جاده کن و سولقان منتظرمان بود، شده و به سوی خانه حرکت کردیم.
برنامه ی امروز بسیار پر بار بود، به علاوه در هوای آلوده این روزهای تهران سپری کردن یک روز در هوایی عالی و پاک بسیار انرژی بخش و شادی آفرین است.
