به نام خالق طبیعت

بعد از گذراندن هفته سخت وشلوغ بالاخره روز عشق فرا رسید. فقط  ی کوهنورد می دونه  ًروز عشق ً   چیه !؟

  زندگی  ً باغی  ً است..........

     که با عشق باقی است.........

         مشغول دل باش ؛ نه دل مشغول.........

            بیشتر غصه های ما از قصه های خیالی ماست؛

               پس بدان اگر ً فرهاد  ً باشی همه چیز  ً شیرین ً است.

 

طبق روال هفته های گذشته استارت برنامه گروه از درب خروجی فرهنگسرای بهمن شروع شد و مینی بوس راس ساعت 05:30 صبح رسید.

در ساعت 6:15 از پارک جمشیدیه  صعود شروع شد.هوا بسیار خوب وبهاری بود ولی آسمانی خالی از ستاره وبا صدای آواز کلاغ ها که به ما خوشامد گوی می کردند . به مسیر خود ادامه دادیم وبعد از گذشتن از سنگ فرش های مسیر وگذر از میان جنگل درختان ......

در ادامه راه بدلیل شلوغی مسیر اصلی و یخ بندان قسمت هایی ازآن وارد دره شرقی پارک شدیم.........

 

 

دره ای پر از برف های نرم وپنبه ای وشیب های لیزو لغزنده وبه قول آقا محمود  سربالایی چوتوبالاخان.

 

                        

 

به مسیر خود ادامه دادیم والبته حرکت از دره زمان بر  شد ودر مسیر با 3 همنورد جدید آشنا شدیم ومقداری از مسیر را با هم تا بارگاه نور الشهدا ادامه دادیم.

 

 

در ساعت 9:15 به پناهگاه کلکچال رسیدیم ودر آن محیط نرم و گرم صبحانه ای صرف کردیم.

 

 

و در ساعت 9:50 به مسیر ادامه دادیم ، مسیری پر فشار و لغزندگی شدید وبرف های که به اندازه زیر زانو بر روی سطح نشسته بود و لذت کوهنوردی را افزایش می داد.

 

 

مسیری پر تردد و کوهنوردان که چهره ای آراسته ازمهربانی به خود گرفته بود. همانگونه که به صعود خود ادامه می دادیم  شیب مسیر زیاد تر می شود وفشار باد هم افزایش پیدا می کرد .

وبا صدای گرم آقا غرات  لذت برنامه بهتر وبهتر می شود .

عقربه های ساعت 11:45 را نشان می داد مسیر گردنه مسدود شده بود . بنابر این باحرکت به سمت راست  به ارتفاع 3100 متری بالای گردنه رسیدیم وبا وجود وزش باد شدید به مسیر صعود به قله ادامه ندادیم وتا همان ارتفاع اکتفا کردیم .

 

 

سخت است که بدانی وبتوانی بروی ولی نخواهی که بروی

 کوهنوردی دو تا قانون داره:

1.      هیچ وقت کم نیار

2.      هیچوقت قانون یک رو فراموش نکن  

بعد از توقف 5 دقیقه ای ویک عکس یادگاری به سمت پایین راهی شدیم وخیلی سخت است دیدن افرادی که تجهیزات کامل کوهنوردی ندارند وبه سمت قله راهی شدند...................

مسیری که انتخاب کردیم همان مسیر صعود بود ولی با اندکی لغزندگی .......

در نزدیکیهای پناهگاه انرژی باقی مانده خود را در کمی برف بازی تخلیه کردیم ودر ساعت 13:15 به پناهگاه کلکچال رسیدیم ودر همان پناهگاه مشغول به صرف ناهار شدیم.

ساعت 14 شروع به حرکت به سمت پایین نمودیم. مسیری متفاوت در کمین ما بود .مسیر گلاب دره  مسیری که هیچ پاکوبی نداشت وخود باید پاکوب می ساختی وبه مسیر خود ادامه می دادی .

 مسیری که از دل باغهای فرهنگیان و  جنگلهای پر از درخت  می گذشتی ....

 

 

عقربه های ساعت 16:30 را نشان می داد که سوار بر رخش آقای طهماسبی شدیم.