گزارش صعود گروه پرسون

تاریخ: 2 مهر 95

مسیر امام زاده داود، گردنه بازارک، دشت شهرستانک

جمعه دوم مهرماه 95 اولین برنامه‌ی پاییزی گروه پرسون است. برنامه ساعت 5 صبح از فرهنگسرای بهمن به مقصد امام‌زاده داود، گردنه‌ی بازارک و دشت شهرستانک آغاز می‌شود. حدود ساعت 6:40 روبروی امام‌زاده هستیم و بعد از گرفتن عکس یادگاری آماده‌ی حرکت می‌شویم.

بعد از چند دقیقه پیاده‌روی در دره، در کنار صخره‌ای نیم‌دایره تشکیل می‌دهیم و پس از تعیین مسئولیت‌ها توسط استاد تاج‌بخش کوه‌پیمایی آغاز می‌شود.

 

لیدر و راهنما: استاد تاجبخش، سرپرست: جعفر فصیحی ، مسئول امداد و البته عقب‌دار تیم: نادر رضایی و عکاس: علیرضا اسماعیلی

حاضرین: آقایان تاجبخش، رضایی، غرات، پاکزاد، عارفی،کشانی ، فصیحی ، زمانی و اسماعیلی و خانمها : گچلو ، خانی

 

 

این دومین مرتبه است که با گروه پرسون همراه می‌شوم. همراهی با این گروه، به خاطر تنوع در مسیرهای هفتگی و تجربه و شناخت کامل استاد تاجبخش بسیار با ارزش و لذت‌بخش است.

 

 

در طول مسیر، جاده‌ای دیده می‌شود که به جاده‌ی ناصری معروف است.

مسیر ناصری یا جاده ناصرالدین شاه از منظریه آغاز می‌گردید و از پایین قله توچال رد می‌شده و پس از عبور از گردنه شهرستانک به قصر ییلاقی ناصرالدین شاه در شهرستانک می‌رسیده و البته مسیری هم به امامزاده داوود جهت زیارت خاندان شاه داشته است.

جاده ناصری یکی از قدیمی‌ترین و تاریخی‌ترین مسیرهای کوهنوردی در تهران است که بخشی از آن در تعطیلات آخر هفته مورد استفاده کوهنوردان عادی برای صعود به ارتفاعات کلک چال است. ادامه این جاده بعد از کلک چال و عبور از قله پیازچال و گردنه شرقی توچال به سمت شهرستانک می‌رود.

پس از گذراندن یک مسیر دو ساعته چشمه‌سارهایی نمایان می‌شود. چشمه‌هایی که برداشتن آب از آنها کمی دشوار است.

کمی بالاتر از این چشمه‌ها اتراق و مراسم دوست‌داشتنی صبحانه را برگزار می کنیم .

 

برای صبحانه و برداشتن آب نیم ساعت فرصت داریم و ساعت 9:45 آماده‌ی ادامه‌ی مسیر می‌شویم. بالای سر ما قله‌ی پلنگ‌چال و پشت آن اشترگردن قرار دارد.

با عبور از یک تنگه مجددن به مسیر کالسکه رو و چشمه ای میرسیم و آب برمی داریم و دوباره راهی می شویم.این بار بسوی گردنه بازارک.

 

 

با افزایش ارتفاع در دامنه‌ی کوه، باد بسیار شدیدی می‌وزد. باد سردی که می‌خواهد آدم را از جا بکند و در هوا معلق کند.

 

 

 بعد از عبور از یک شیب تند و طاقت‌فرسا در ساعت 11.45 به زمین مسطحی می‌رسیم؛ نقطه‌ای که وقتی نقشه را که نگاه می‌کنم نوشته است «گردنه‌ی بازارک ». ارتفاعی در حدود 3600 متر. سمت راست ما قله‌ی شاه‌نشین و سمت چپ ما خط الراس  بازارک قرار دارد.

توقف می‌کنیم و بعد از استراحتی کوتاه به پایین سرازیر می‌شویم. قله‌ی زیبای توچال نیز دقیقاً روبروی ما قرار دارد.

با حرکت به سمت پایین وزش باد متوقف و دشت پهناور شهرستانک ( چمن مخمل ) نمایان می‌شود. احساس آرامشی که این دشت به آدم می‌دهد وصف نشدنی است. دوست دارم ساعت‌ها بنشینم و از آن لذت ببرم.

 

 

آقای رضایی هم که همیشه عقب‌دار گروه است اعضایی را که عقب‌تر از بقیه هستند، پشتیبانی می‌کند.

 

                         

 

با یکساعت  فرود به دشت شهرستانک، دوباره صعود آغاز می‌شود.

و مجددن به مسیر کالسکه رو ناصرالدین شاهی که شهرستانک را به ایستگاه 7 وصل می کند میرسیم.

 

 

مقصد ما ایستگاه 7 تله کابین توچال است. در مسیر به تخته سنگ‌های سیاهی بر می‌خوریم و در کنار آن عکس می‌گیریم.

 

 

بالاخره هتل و قله‌ی زیبای توچال ظاهر می‌شوند. با یک تله سیژ سواری رایگان که ماحصل پیشکسوتی حاج آقا تاجبخش مان است به ایستگاه 7 می‌رسیم و حالا حدود ساعت 3 عصر است .

 

 

از ایستگاه 7 تا 2 را با تله‌کابین می‌رویم و در آنجا ناهار می‌خوریم. بعد از ناهار هم پیاده و از مسیرهای اختصاصی حاجی به سمت پارکینگ ولنجک حرکت می‌کنیم.

                                                                             پایان