كل برنامه امروز در يك نگاه سريع:
🍀🍀
امامزاده داوود، اشتر گردن، قلل 3520 متری پلنگچال، خط الراس سیاه سنگ (3035) و دوشاخ (3045)، جنگل کارا، درکه
12 ساعت برنامه عالی
با طوفان و تگرگ و آسمان آبی حتی آفتاب داغ
بالغ بر 28 کیلومتر مسافت طی شده
بیش از 5 ساعت حضور و حرکت در ارتفاع بالای 3000
10 همنورد همدل
9 غایب دوست داشتنی
و در آخر هویج بستنی لذیذ ❤️❤️❤️
🍀🍀
راستش برنامه امروز خيلي ويژه و خاص شد. كمتر پيش مياد در يك ماه، پنج جمعه داشته باشيم و اين اتفاق براي ما در ارديبهشت امسال افتاد... ديگه چي از اين بهتر ❤️
اما راستش نكته جالب ماجرا اين بود كه برنامه آغازين و پاياني ارديبهشت سبز ما تا حدي شبيه هم شد تا بر و بچه هاي پرسون از با هم بودن در اين ماه ناب حسابي لذت ببرن...
سوم ارديبهشت از مسير دره و گردنه كارا رفتيم قله دو شاخ و سياه سنگ و امروز 31 ارديبهشت از مسير امامزاده داود و قلل پلنگ چال باز به سياه سنگ و دو شاخ رسيديم.
...
صعود را لذتي است كه كوه مي داند
با بازپس صداي شادماني
كه در گوش هايش همي گذرد
...
ساعت 7 صبح:
از وَن شيك و جديدمون در محوطه پاركينگ امامزاده داود پياده شديم. ارتفاع حدود 2500 متر. بالا پوش ها را با توجه به مشكوك بودن اوضاع هوا تنظيم كرديم و عكسي در صحن امامزاده گرفتيم و برنامه با حضور 10 همنورد از دره شمالي و در بستر رودخانه آغاز شد.
ساعت 8:
مراسم معارفه برگزار شد و توسط استاد ضمن تقسيم وظايف و مسئوليت ها، شرايط مسير با توجه به اوضاع جوي شرح داده شد.
در اين لحظات آسمان آبي بود با لكه هايي از ابر اما هر لحظه بر شدت باد و ابرها اضافه ميشد. از طرفي كل كل هاي بين بچه ها در خصوص پيش بيني وضع هوا بيشتر ميشد...
ساعت 8:30:
يوهويي تگرگي غافلگيرانه و جذاب شروع شد... وزش باد و تگرگ جوري بود كه حتي فرصت پوشيدن پانچوها را هم نمي داد. عليرغم هماهنگي خانم دكتر با هواشناسي! گويا غايب بودن همت عزيز و هواشناس ما، كار دستمون داده بود در حدي كه دلهره تغيير برنامه و زمزمه هاي آن داشت مطرح مي شد.
ساعت 9:
به ارتفاع 3000 متري رسيديم. برنامه امروز براي حركت طولاني در ارتفاع بالاي 3000 هماهنگ شده و حس مي كردم از اين دقايق به بعد بايد با ريتم تنفس درست، هم هوايي و تمرين ارتفاع خوبي داشته باشم...
هوا در اين لحظات بسيار همراه شد. باد و بارش قطع و بهترين فرصت براي صبحانه اي سريع و فوري با زماني كمتر از 30 دقيقه...
راستي صبحانه را در مسير كالسكه ناصري خورديم. همين مزه مزه كردن اسم مسير حس خوبي بهم ميده. جايي نشستيم كه روزگاري محل عبور ناصرالدين شاه بوده... (توضيحات دقيق اين مسير در گزارش 92/03/24 به قلم آتيه آمده است)
ساعت 10:45:
بعد از صبحانه باد شديد باز شروع شد و در مقاطعي شبيه به طوفان شد. امروز غلبه بر باد و باران بسيار سخت تر بود تا غلبه بر شيب مسير و صخره هاي بين راه...
در اين زمان به ارتفاع حدود 3435 اشتر گردن رسيديم و روي نقاب برفي زيباي آن چند عكس يادگاري گرفتيم.
كلا نمي دونم چرا ولي از قبل وقتي از دور اشتر گردن را ديده بودم دوست داشتم روزي بر روي آن گام بگذارم و اين اتفاق در كمتر از يك ماه افتاد...
ساعت 11:
قله پلنگ چال با ارتفاع 3520 پذيراي ما شد.
راستش اولين بار بود كه رسيدن به قله هدف در برنامه اعلام شده، تا اين ميزان به نظرم سهل و راحت بود. قلل پلنگ چال از اون قله هايي است كه از اتوبان هاي كردستان و يادگار به خوبي ديدده ميشه و وقتي حس كني بر بلنداي آنها هستي باز همون حس مخلوط غرور و انرژي به سراغم مياد...
در اين دقايق هم باد بسيار شديد بود اما رفته رفته آسمان از ابرهاي بارشي باز ميشد. از بالاي قله محدوده ساختمان هاي پيرامون امامزاده داود و گنبد آن به خوبي ديده ميشد و اختلاف ارتفاع بالغ بر 1000 متري كه از صحن امامزاده پيدا كرده بوديم، اين منظره را جذاب تر ميكرد.
ساعت 12:30:
روي قله پلنگ چال وقتي به استاد تاج بخش و خانم دكتر گفتم رسيدن به اين قله امروز برايم خيلي آسان بود، گفتند صبر كن و خط الراس تا سياه سنگ خودش كلي راه در پيش داريم...
آغاز راه ديواره صخره اي بلند مجاور قله مجبورمان كرد تا مسير را عوض كنيم... كمي احتياط و دقت بيشتر تا اينكه روي خط الراس قرار گرفتيم و يك ساعت و نيم راه رفتيم...
ساعت 12:30 در ارتفاع 3150 اون وسطاي خط الراس هر چي مي رفتيم، سياه سنگ و دو شاخ هم دورتر مي شدند تا اينكه طبق نظر استاد نيم ساعت براي ميوه و تجديد قوا مكث كرديم... آي ميوه خورديم... آي چسبيد...
ساعت 13:30:
بالاخره بعد از دو ساعت و نيم حركت از قله پلنگ چال رسيديم به سياه سنگ زيبا در ارتفاع 3035 همان جايي كه سوم ارديبهشت امسال براي بار اول با بچه هاي پرسون بهش صعود كرده بودم. رنگ سنگ هاي اين قله واقعا زيباست. چندتا عكس فوري گرفتيم و راهي شديم.
ساعت 14:
قله دوشاخ با ارتفاع 3045 باز يكي دوتا عكس جمعي و تكي! در كنار جانپناه بسيار ساده كوهنوردان و حركت رو به پايين...
ساعت 14:30:
در ارتفاع 2650 گردنه كارا بوديم از برف هاي قبلي كه سوم ارديبهشت در گردنه ديده بوديم خبري نبود و راستش هوا هم اون زلالي برنامه قبل را نداشت تا با منظره قلل و كوه هاي اطراف عكس بگيريم... مسير استاد براي رسيدن به جنگل كارا اين با شن اسكي تا كف دره و گذر در امتداد رودخانه بود.
ساعت 15:
با حدود 400 متر كم كردن ارتفاع از گردنه كارا در زير آفتاب داغ، تشنه و خسته رسيديم كنار گله اي از بز و گوسفندان... كمي با چوپان صميمي گپ زديم و همگي حسابي آب نوشيديم و گلو تازه كرديم.
ساعت 16:
بالاخره وقت نهار رسيد. كنار چشمه جنگل كارا كه اينبار نسبت به هفته اول ارديبهشت بسيار سر سبز تر شده بود در ارتفاع 2000 متري بيش از يك ساعت و نيم براي نهار و استراحت، چاي و عكس وقت گذاشتيم...
هميشه گپ و گفت هاي تايم نهار را خيلي خيلي دوست دارم...
ساعت 19:
پايان برنامه در ميدان دركه پس از فرودي بالغ بر 1850 متر نسبت به قله پلنگ چال با بهترين اتفاق همراه شد و آن هم پذيرايي هويج بستني توسط كاوه در اولين حضورش 😋😋😋
