مدت كل برنامه: 11 ساعت و نيم
زمان در حركت: 7 ساعت و نيم
كل مسافت طي شده: 28 كيلومتر
ارتفاع صعود: حدود 1500 متر
مسير اعلام شده برام جذاب بود. باز هم قله اي جديد براي من.
سريع رفتم سراغ گزارش ها، سال 94 بر و بچه هاي پرسون دو صعود از دو مسير مختلف داشتند. گزارش ها را كامل مرور كردم و ديدم چهار مسير مختلف دسترسي به اين قله وجود داره. مطمئن بودم باز استاد تاج بخش مسير صعود و فرود متفاوت و جذابي را انتخاب خواهند كرد.
ساعت 7 صبح همه 12 نفر همنورد در ميدان دركه از ميني بوس آقاي حقيقي پياده شديم. حركت از بستر رودخانه آغاز شد و بعد از حدود 20 دقيقه حركت، جايي در كنار رودخانه مكث كرديم براي معارفه و اعلام برنامه و تفويض مسئوليت ها.
استاد تاج بخش فرمودند به سمت قله دو شاخ خواهيم رفت اما مثل هميشه احترام ميگذاريم به نظر فرمانده طبيعت در كل مسير...
بعد از معارفه راه را ادامه داديم تا به كافه عمران و دو راهي كارا رسيديم. ته دل خنده ام گرفته بود كه هفت سال مستمر كوهپيمايي دركه آمدم ولي تا به حال سمت جنگل كارا نرفته ام. هنوز دقيق مشخص نبود كه برنامه استاد براي صعود حركت از كف دره است و يا رفتن روي یال .
بعد از دو ساعت حركت در زيبايي هاي چشم نواز ارديبهشت گونه آب و آبشار و درختان جنگل كارا، فرمان صبحانه صادر شد.
همت عزيز و يكي دوتا از دوستان باز به عشق چاي دودي، آتشي به پا كردند. كنار موسيقي آب روان، دود آتش و سايه آفتاب درختان، صبحانه حسابي چسبيد. خصوصا املت دودي شده و نون سنگك حسن آقا هوشياري عالي بود.
حدودا 45 دقيقه توقف براي صبحانه داشتيم و باز در بستر رودخانه و كف دره كارا راهي شديم تا به چشمه اي رسيديم و آب لازم براي صعود را برداشتيم.
در اين لحظات بروز يك مشكل حساسيت غذایي براي يكي از همنوردان و لزوم رسيدگي به موضوع باعث شد تا گروه استراحتي بيشتر از برنامه داشته باشند و نهايتا پس از اقدامات خانم دكتر، طبق نظر استاد مقرر شد تيم به دو گروه تقسيم شوند. هشت نفر عازم قله شديم و چهار نفر از دوستان همنورد با منشي والا كه تنها در كوهنوردان مي توان يافت، در جنگل كارا ماندند.
سرپرست تيم مقيم جناب قلي زاده عزيز و سرپرست تيم صعود كننده جناب غرات عزيز انتخاب شدند.
ساعت 11 حركت دوباره از كف دره و مسير صخره اي آغاز شد. حاجي راه را پرفشار انتخاب كرده بود و با توجه به تاخير پيش آمده، هر لحظه هم بر سرعت گروه مي افزود.
در اين دقايق وقتي براي گرفتن عكس مي خواستم با سرعتي بيشتر از گروه پيشي بگيرم تازه تندي شيب مسير منتخب استاد تاج بخش را عميقا درك ميكردم.
با يك ساعت حركت بي وقفه در مسير كاملا صخره اي به گردنه كارا رسيديم. حدود ساعت 12 در ارتفاع تقريبي 2650 گردنه كارا بوديم.
چشم انداز كوه هاي اطراف عالي بود و توضيحات استاد مكمل اون همه زيبايي... يكي يكي قله ها را معرفي كردند... چين كلاغ و دوشاخ در سمت چپ و راس ما... بند عيش و پهنه حصار در دور دست...
عكس هاي يادگاري گرفتيم و باز راهي شديم به مدت يه ساعت در مسير پاكوب قله دوشاخ... انصافا از پايين راه به نظر كوتاه ميومد ولي هرچي ميرفتيم گويا دوشاخ عزيز هم ميرفت...
استاد رعايت اصول صحيح گام برداشتن را برايمان توضيح دادند و جناب غرات با ريزبيني رعايت آنرا در بين دوستان كنترل كردند. از طرفي همچون هميشه محمود خان غرات عزيز با تمام وجود و احساس شعرهايي برايمان مي خواندند:
...رهپيماي قله ها هستم من راه خود در طوفان در كنار ياران مي نوردم
در كوهستان يا كوير تشنه يا كه در جنگل ها همنوردي شاد و پر اميدم...
ساعت 13 در ارتفاع 3045 متري قله دوشاخ بوديم جايي كه دماوند بزرگ از دور دست از پشت كوههاي دركه سرك كشيده بود و دلربايي ميكرد.
بدون مكث مسير از روی گردنه پشت دوشاخ به سمت قله سياه سنگ ادامه يافت و من خوشحال كه با يك برنامه دو قله را مزه مزه خواهم كرد.
ساعت 13:40 بر بلنداي سياه سنگ زيبا نشستيم همراه با نوشيدن آب و عكس و ميوه...
ارتفاع قله سياه سنگ در نقشه 3035، در جي.پي.اس همراه 3065 و در تابلو نصب در قله 3150 ثبت شده بود.
حدود ساعت 2 از قله سرازير شديم به سمت جنگل كارا و محل قرار با تيم مقيم. مسير برگشت باز از كنار قله دو شاخ و جان پناه كوچك دست ساز كوهنوردان بود.
بعد به سمت دامنه شرقي دره كارا مايل شديم تا از مسيرهاي شن اسكي مخصوص حاجي برگرديم.
كم كردن ارتفاع و حركت روي دامنه تا رسيدن به دوستان دو ساعت و نيم طول كشيد... البته با مناسك چيدن كنگر...
نهايتا ساعت 16:30 در ارتفاع دو هزار متري جنگل كارا براي نهار به دوستان ملحق شديم.
كل امروز برايم جديد و ناب و لذت بخش بود. حس مي كنم آشناييم با دوستان دوست داشتني پرسون يكي از بهترين اتفاق هاي زندگيم بوده.
بعد از يك ساعت توقف، از 17:30 تا 18:30 با عبور از مسير جنگل و دره كارا تا ميدان دركه رفتيم و با سوار شدن به ميني بوس برنامه در شرف اتمام بود اما... اما خبري خوش در راه بود...
پذيرايي خانم دكتر با هويج بستني باعث شد تا خاطره دوشاخ و سياه سنگ، آي خوشمزه بشه... آي بچسبه... به به
*جای فامیل عزیز، جناب کشانی هم واقعا خالی بود.
