به نام خداوند بخشنده و مهربان
صعود به قله واریش
خدایا،
با اولین قدم در جاده صبح،
نامت بر زبانم جاری است،
کوله بار تمنایم خالیست،
نمیایستم از حرکت،
تا باران مهربانیت نایستد،
سپاس از آن توست.
با توجه به آلودگی هوای تهران آخرین ماه پاییزی را با صعود به قله زیبای واریش از مسیر کن سولقان - ده کشار آغاز نمودیم. کوهپیمایی در فصل پاییز لذت خاصی دارد، چرا که نقاش طبیعت زیباترین رنگها را در آن به کار برده و مناظر کوهستان و طبیعت بسیار بدیع میشوند.
مطابق برنامه، صبح جمعه ساعت 5:30 همراه با دوستان جلوی فرهنگسرای بهمن سوار مینی بوس شده و به سمت جاده کن و سولقان حرکت کردیم. مقصد روستای کشار بود. بعد از رسیدن به روستای کشار در ساعت 6.45 صبح کوهپیمایی را آغاز کردیم.
هوا کمی سرد و آفتابی و مسیر زیبا و پوشیده از برگهای رنگارنگ پاییزی بود. پس از حدود 1 ساعت و نیم راهپیمایی، ساعت 8.15 در محلی زیبا و دلپذیر، زیر درختان سر به فلک کشیده برای صرف صبحانه توقف کردیم.
دوستان عزیز هم لطف کرده و آتش کوچکی برای دم کردن چای دودی روشن کردند.
بعد از صبحانه در ساعت 9 حرکت را مستقیما بطرف یال و از روی یال به سوی قله ادامه دادیم. هوا بسیار عالی بود ولی متاسفانه از آن بالا تهران در دود محو بود و آلودگی تا کمر کوه امتداد داشت.
مسیر انتخابی حاج آقا برای صعود به قله مثل همیشه عالی و هوشمندانه بود و لذت کوهپیمایی را دوچندان میکرد.
ساعت 11.10 به قله واریش 2 رسیدیم. قله های اطراف شامل بند عیش، پلنگچال، پهنه حصار، چین کلاغ، بازارک، شاه نشین و لوارک میباشند.
همگی سرحال و پرانرژی بودیم. پس از استراحتی کوتاه در قله و گرفتن چند عکس، مسیر بازگشت را روی خط الراس و بطرف دره هجده بهشت آغاز کردیم.
دره هجده بهشت بسیار زیبا است و با بارندگیهای اخیر رودخانه خشک آن دوباره جاری شده است.
ساعت 14.30 برای ناهار در کنار چشمه ابتدای دره و آبشار حقیقت توقف کردیم.
هوا بسیار عالی و دلپذیر بود. بعد از 1 ساعت استراحت و گپ زدن با دوستان، بازگشت را در مسیر رودخانه ادامه دادیم. در این مسیر باغهای زیبای فندق، بادام، زرشک و سماق چشم نوازی میکردند.
ساعت 4.45 عصر در ابتدای جاده کن و سولقان در محل تونل آزاد راه تهران - شمال سوار مینی بوس شده و به خانه بازگشتیم.
محمود غرات
