قبل از 7 صبح دربند بودیم... با مجسمه کوهنورد وسط میدون چاق سلامتی کردیم و بعد راه افتادیم طرف دره اوسون...قسمتهایی از راه اصلی یخ زده و ما هم که به هیچ عنووووووان حوصله دست و پای شکسته و بستری در منزل را نداریم، بنابراین احتیاط می کنیم
بعد از دوراهی اول اوسون راه را کج می کنیم بطرف هتل اوسون... البته قصد اقامت در هتل نداریم... ساعت 9 صبح بالاتر از هتل در محلی مناسب بساط صبحانه پهن میشود...
تلاشهای آقا جعفر سرپرست برای روشن کردن آتش به جایی نمی رسد و ساعت 9.45 حرکت دوباره آغاز می شود.
از چشمه ای در میان راه سیراب میشویم... امروز علاوه بر حافظ خوانی آقا غرات خواننده ای نوظهور هم پیدا شده...بعله...آقا جعفرسرپرست هم امروز بر سر ذوق آمده و استعدادهای نهانش هویدا
بعد از دوراهی اصلی اوسون مجددا راه کج می کنیم به طرف ولنجک ... در میان راه از میان برف بیراهه ای بدون پاکوب راه رسیدن به اسپیدکمر است پناهگاهی مهجور و غریب در میان برف
در این بیراهه پس از عبوری محتاط از روی تخته سنگها به دامنه پناهگاه می رسیم ...
پناهگاه اسپید کمر به عنوان اولین جانپناه و یا پناهگاه ایران در ارتفاعات شمالی تهران در سال 1326 یا همت و پشتکار کوهنوردان آن زمان و به ویژه با سعی و کوشش اقای محمد کاظم گیلانپور در محل اسپید کمر در ارتفاع 2810 متری بین راه اوسون و قله توچال ساخته شده است.
در آن تاریخ مسیر صعود به قله از طریق مسیر سربند/اوسون/اسپید کمر و قله بود که بدین منظور پناهگاه مذکور در ان نقطه بنا شد.علاوه بر مصالح محلی(سنگ و ماسه) اهک و گچ از تهران با قاطر تا اوسون حمل می شد و از انجا توسط کوهنوردان به محل ساخت پناهگاه برده می شد.
پناهگاه اسپید کمر در سال 1327 با کوشش عده ای از کوهنوردان و با هزینه آنان به اتمام رسید.نمای این پناهگاه به صورت مخروطی و درون آن دو طبقه بود که بالای آن برای خواب و طبقه زیرین مخصوص غذاخوری و نشیمن ساخته شده بود.
این پناهگاه در سال 1375 مرمت و طبقه فوقانی آن حذف شد.
پس از ساخت پناهگاه شیر پلا و تغیر محل صعود به قله پناهگاه اسپید کمر چندان مورد استفاده قرار نگرفت.این پناهگاه فاقد آب است ولی در دره پشتی چشمه ای زلال در دسترس است.
البته پناهگاه بعدها دوباره دوطبقه شد. در حال حاضر این پناهگاه 2 طبقه است و مساحت آن 14 متر مربع می باشد . طبقه اول ارتفاعی نزدیک 3 متر و طبقه دوم ارتفاعی نزدیک 2 متر دارد و راه 2طبقه از هم جدا است و از داخل به هم راه ندارند.
از اینجا اسپیدکمر خودی نشان میدهد... و ساعت 12 پناهگاه اسپیدکمر در هوایی عالی و آفتابی
سرکی توی پناهگاه کشیدیم ...چنان بوی احشام می آمد که طاقت ماندن نبود...ظاهرا کوهنوردان از این مسیر و پناهگاه اسپیدکمر غافل مانده اند و بیشتر مورد استفاده چوپان هاست
در پناهگاه را می بندیم و پس از توقفی کوتاه با فرودی لذت بخش از میان برفها به مسیر اصلی اوسون- ولنجک می رسیم و دوباره ادامه راه به طرف ایستگاه 5
ساعت 12.45 ایستگاه 5 ولنجک هستیم و ناهاری مفصل در سالن پناهگاه که تا 2 به درازا میکشد.
بعد از ناهار سری به قله کماچال در شمال غربی ایستگاه 5 می زنیم و برنامه هفته گذشته را تکمیل می کنیم...
" ساعت 14.45 قله کماچال "
و سپس فرود تا دم در ولنجک...و در تلافی هفته گذشته ،برای اینکه بدعادت نشیم ، امروز ، نه تله کابینی در کار است و نه اتوبوسی...چی فکر کردین... ما کوهنوردیم...نه مرفهین بی درد
ساعت 17.40 پنچر ولی شاد در خدمت مینی بوس آقا حقیقی
تن تون سالم ، دل تون خوش
آتیه
