این هفته ایگل بودیم...بهشتی در همین نزدیکیها...
7.20 صبح : ورودی روستای ایگل...روستایی که راه ماشین رو ندارد...چه بهتر...اینجا خبری از دود و دم نیست...گفتم که ...بهشته دیگه...
پس از عبور از کوچه ها و باغات باصفای روستا وارد دره ایگل شده و حرکت را در کنار رودخانه ادامه میدهیم.
ایگل از روستاهای دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیران استان تهران ایران است.روستایی آباد و پر رونق.
مسیر دستیابی : تهران – اوشان – روستای ایگل –آبشار ایگل
ایگل در فاصله حدود 25 کیلومتری شمال شرق تهران و 4 کیلومتری غرب اوشان، قرار دارد . برای دستیابی به این منطقه باید از جاده اوشان به آهار در اواسط جاده به سمت چپ در راه فرعی مشخصی خارج شوید.
به گفته اهالی، جمعیت ایگل در زمستان به کمتر از نصف تقلیل می‌یابد. ارتفاع این روستا از سطح دریا حدود 2هزار متر است. به روستای ایگِل(EGEL)، ایگُل (EGOL) هم می‌گویند. در مسیر روستا تابلوهایی (فارسی و لاتین) با هر دو نام مشاهده می‌شود.
بیشتر جمعیت ثابت ایگل به باغداری و دامداری مشغول هستند ومحصولاتشان اکثراً: گیلاس، آلبالو، سیب و گردو است. در باغ‌های روستا میوه‌هایی از قبیل: آلو زرد، آلو سیاه، آلوچه و ... نیز دیده می‌شود.
اهالی ایگل با شروع فصل سرما و کم شدن علوفه، اوایل پاییز گوسفندان خود را همراه با چوپان‌ها به مناطق گرمسیر تهران مثل شهری ری و ورامین فرستاده و با آغاز بهار، مجدد به روستا برگردانده می‌شوند. البته این ییلاق و قشلاق کردن گوسفندان فقط مختص ایگل نبوده بلکه سایر روستاها نیز به این کار مبادرت می‌ورزند.
نکته جالب دیگرآن است که جهت پاکیزه نگه‌داشتن آب رودخانه و نهرها، برای آب‌خوری گوسفندان محل و نقطه خاصی را در نظر گرفته‌اند و به چوپان‌ها سپرده‌اند که به هیچ وجه گوسفندان را در ارتفاعات بالا دست و بالای آبشار برای خوردن آب به پای رودخانه اصلی نبرند. از این‌رو حتی گاهی آب نهرهایی که از میان باغ‌هایشان می‌گذرد را به مصرف آشامیدن نیز می‌رسانند.
ایگل از جمله روستاهایی است که در منطقه بیشترین باغ‌ها را دارا است. وجود آب فراوان و باغات نسبتاً وسیع عامل اصلی توسعه این روستا است.
ایگل به دو بخش: بالا ده و پایین ده تقسیم شده و کوچه‌هایی به نام‌های: روستا، آبشار، تنگه پری و ... در روستا دیده می‌شود. بیشتر نام‌های فامیل روستا کمالی و آقابیک هستند و پس از آن به نام‌هایی چون حسینی، چناری و غزازانی می‌توان اشاره کرد.
این روستا دارای امکانات: برق، تلفن، و لوله کشی آب بوده و معابر و کوچه‌های اصلی روستا آسفالته می‌باشد. آب آشامیدنی روستا از چشمه پرآبی بنام «هرَج جاری» واقع در ارتفاعات غرب روستا تأمین می‌شود. این چشمه در مسیر اصلی باغات و آبشار ایگل قرار دارد (البته با کمی فاصله از مسیر اصلی)
8.50 صبح : صبحانه ای در میانه های بهشت...با طعم شکوفه های بهاری... با چشم اندازی عالی به قله توچال
9.30 صبح : حرکت به طرف ارتفاعات... راه و بیراهه...
امروز، رسیدن به قله ، هدف نیست آمده ایم که از دیدار با طبیعت لذت ببریم...
بنابراین با خیال راحت از دیدن خط الراس کلون بستک - سرکچال ، یال شمالی توچال و رودخانه دوشاخه ایگل که در دوطرف ما جاریست سرمست میشوم.
پس از 3 ساعت صعود به ارتفاعات شمالی لزون راه بازگشت را از کنار آب پی می گیریم و به گوسفند سرا میرسیم...
از چشمه ای بهشتی در زیر سنگ آب برمیداریم و راه را بطرف آبشار ادامه می دهیم
ساعت 14.00 : آبشار زیبا و پرقدرت ایگل...ساعتی آسودن در میان هیاهوی آبشار و غوغای پرندگان...و من که ذره ذره وجودم در طبیعت غرق می شود...
در بازگشت از میان ده و کنار باغات به تاسی از حاجی لیدرمان و بنا به سنت پسندیده قدیمی ها به هر که می رسیدیم سلام و خدا قوتی می گفتیم.
راستی، توی این برنامه یه پروانه کوچولو که توی تار عنکبوت گیر افتاده بود و بال بال میزد رو آزاد کردم...نمی دونید چه حس خوبی داشت...حس آزادی... حس بازگشت دوباره به زندگی...
آتیه
