جمعه 24 خرداد 92...روز انتخابات ریاست جمهوری است و چند نفری از پای ثابتهای گروه شده اند مامور پای صندوق ها...ما که خدا را شکر...از هفت دولت آزادیم
...برنامه مان هم امامزاده داوود به درکه اعلام شده... برنامه ای 12 ساعته و سنگین و ارضاء کننده...مسیری که یکبار رفته ام...دو سال پیش...آنزمان که نونهالی بیش نبودم
...و امروز مشتاقم برای تجربه ای دوباره ...تا فراز و نشیب مسیر را با دقت بیشتری به خاطر بسپارم.
ساعت 7.15 صبح: امامزاده داوود...امروز خلوت تر از همیشه...عجیبا غریبا...از ملت افاغنه خبری نیست.
از داخل بازارچه رد شده و مسیر را بطرف ارتفاعات پی می گیریم.
پاکوبی که کم کم ارتفاع می گیرد و ما را به آبشار می رساند....در نزدیکی آبشار، برفچالهای ضخیم تامین کننده آب رودخانه، خودی نشان میدهند...با احتیاط از روی برف عبور کرده و کمی بالاتر پس از گذشتن از میان تنگه ای زیبا به چشمه ای می رسیم ...
بهترین جا برای توقف صبحانه...ساعت 9 صبح...توقف ، نیم ساعت...
بعد از صبحانه از چشمه آب بر می داریم و دوباره راهی می شویم...هراز گاهی بیراهه ای حاجی لیدرمان را وسوسه می کند و همگی مان را نفس بر...بالاخره به مسیر کالسکه رو ناصرالدین شاهی می رسیم ...راهی هموار با چشمه ای در میان (چشمه دوم مسیر ،که رو به خشک شدن میرود)... بطری ها را پر می کنیم و ادامه می دهیم.
جاده شاهی ناصر الدین شاه از کاخ نیاوران تهران ( منظريــه كنونــي ) آغاز و از زير قله توچال رد مي شــده و سر گردنه شاه نشین (ایستگاه ۷ تله کابین فعلی) به چشمه ها و باغهای شهرستانک و به قصر ناصرالدین شاه و آبشار معروفش سرازیر میشده و از طرفی دیگر به امامزاده داوود مي رسيده است.
ناصرالدين شــاه اين مســير را با درشكه طي مي كرده است و عرض جاده در تمام طول مسير به اندازه اي بوده كه قابليت عبور كالسكه را داشــته اســت.
طول اين جاده 15كيلومتر بوده ولي در تاريخ نقل است كه ناصرالدين شــاه، اين مســير را با تفريح و تفنن طي مي كرده اســت و گاه پشت ســر گذاشــتن اين مســير 15 كيلومتري تا چند روز نيز به درازا مي كشيده است.جاده كالسكه رو ناصرالدين شاه هنوز قابل استفاده است و با عبوراز آن به تماشاي زيبايي هاي البرز مركزي و توچال مي توان نشست.
در تاریخ نوشته اند که هر زمان ناصر الدین شاه هوس ییلاق میکرد با کالسکه و محافظین از این مسیر که میان بر محسوب میشد عبور میکردند. و در گردنه شاه نشین توقف میکرد و میز و صندلی چوبی چکسلواکی را میچیدند و قهوه ترک دم کرده و همینطور که بخش وسیعی از مملکت خویش را از بلندی های ۳۹۰۰ متری نگاه میکرد قهوه تلخ قجری را مزه مزه میکرد و برنامه تفریحی که برای قصر حرمسرای شهرستانک در نظر داشت مرور میکرد.
ساعت 10.45 صبح : اشتر گردن... گردنه ارتباطی میان تهران و امامزاده داوود...
با نقاب برفی که از تمام تهران قابل رویت است... ارتفاع 3440 متر... خط الراس شاه نشین- توچال بالای سرمان و دره درکه زیر پایمان است و حاجی لیدر مناطق را برایمان معرفی می کنند...
پس از مکثی کوتاه مسیر را بطرف قله پلنگچال پی می گیریم.
روی اشتر گردن حاجی لیدر مناطق را برایمان معرفی می کنند...
ساعت 11 صبح : قله پلنگچال...ارتفاع 3520 متر...امامزاده در ته دره می درخشد و ما ذوق زده از طی این مسیر طولانی به همدیگر خدا قوت می گوییم.
قله پلنگ چال : این قله در شمال غربی پناهگاه پلنگچال از درکه ، و در شمال امامزاده داود واقع گردیده. و یکی از مسیرهای طولانی قلل شمالی تهران میباشد.
راههای دسترسی به این قله عبارتند از :
1-از مسیر درکه ، جنگل کارا ، گردنه کارا ، قله سنگ سیاه ، قله دوشاخ و در نهایت با عبور از خط الراسی طولانی با افت و خیز های فراوان به قله پلنگ چال میرسیم
2-از مسیر امامزاده داود
3-از مسیر پناهگاه پلنگ چال
4-پس از صعود به قله توچال و در مسیر برگشت به سمت امامزاده داود.
قله پلنگچال...ارتفاع 3520 متر...امامزاده در ته دره
مسیر را روی خط الراس پی می گیریم...قله پلنگچال کوچک که کمی پایین تر از پلنگچال اصلی و صخره ای ست و عبور از آن احتیاط می طلبد...
پس زمینه عکس : پلنگچال کوچک و بزرگ
روی خط الراس علامت گذاری شده...با میله و سنگ چین ...در واقع برای شناسایی مسیر قله توچال...حالا با فرودی لذت بخش و کمی شن اسکی ارتفاع کم می کنیم تا به سیاه سنگ برسیم...
روی خط الراس می نشینیم به تجدید قوایی مختصر و تماشای دره درکه... و تهران و برج میلاد که غرق در ریزگردهاست
بعد از عبور از سیاه سنگ مجبوریم کمی ارتفاع بگیریم تا به دوشاخ برسیم...در این آفتاب ظهر ، فراز و نشیب ها و بده بستان های مسیر ، سخت ، ولی لذت بخش است...
بالاخره ساعت 13.50 در کنار دوشاخ (شاخ بلند تر ،3040 متر) هستیم... عکسی به یادگار، قله را دور زده و به طرف شاخ کوتاهتر حرکت می کنیم.
قله دوشاخ:
قله دوشاخ به ارتفاع 3040 متر، از قلل نیمه مرتفع کوههای شمال تهران، بر روی خط الراسی واقع است که از جنوب به شمال گسترده شده است.
این خط الراس از محدوده بالای سعادت آباد شروع شده و در نهایت به خط الراس اصلی توچال می رسد. جایی که قله‌های مرتفع شاه نشین و سربازارک با ارتفاع بیش از 3800 متر بر روی خط الراس اصلی خودنمایی می‌کنند.
قله های: چین کلاغ: 2820، دوشاخ : 3040، سیاه سنگ: 3040، پلنگ چال: 3520 و اُشترگردن: 3440 متر، قله هایی هستند که به ترتیب از جنوب به شمال بر روی این خط الراس قرار گرفته‌اند.
دوشاخ (شاخ بلند تر ،3040 متر)
پس از عبور از کنار جان پناه زیر شاخ کوتاهتر (3000 متر) و در واقع بعد از 3 ساعت حرکت روی خط الراس ، فرود اصلی بر روی یال کارا آغاز میشود...
جان پناه زیر شاخ کوتاهتر (3000 متر )
فرودی سخت ...شیب تند یال کارا با سنگ و خاکی کاملا خشک و لغزنده... یال مصیبتی ست
...مخصوصا در این گرمای ظهر...
و بالاخره ساعت 16.30 سایه سار جنگل کارا و چشمه بهشتی آن خستگی راه را " به واقع " از تن و جانمان می زداید...
و گیلاس های چیده شده از سرشاخه های بیرون از باغها توسط سرپرست (دقت کنید ...سرشاخه های بیرون از باغ که کاملا حلال می باشد
) زنده مان می کند و حاجی لیدر اجازه یکساعت و نیم استراحت را صادر می کنند
ساعت 19.15 : مینی بوس آقا حقیقی آمده درکه دنبالمان و ما نشسته ایم به دوغ خوری بعد از برنامه ، میهمان حاجی...
و به قول کمال...
عجب چیزیه این دوغ بعد از برنامه که به معده نرسیده ، از زبون جذب خون میشه 
خوش باشید
آتیه
