بسم ا...الرحمن الرحیم

روستای زیبای سادات روته در فشم انتظار کوه پیمایان را می کشید.مردان و نامردانی !!! که هر جمعه برای سلامتی جسم و روح ،بجای خواب و استراحت گزینه تلاش و ریاضت در کوهستان را انتخاب و قدر مسلم یک پدر یا مادر خوب برای فرزندان،یک همسر خوب برای همسر،یک شهروندخوب برای شهروندان و در آینده به فضل الهی پیروانی تندرست برای آخرین ذخیره الهی حضرت مهدی (ع) خواهند بود.

امروز 11 مرد و 7 بانوی شریف موسوم به نامردها !!! گروه را تشکیل داده اند .نکته اینکه با افزایش تعداد بانوان به نظر میرسد خیالاتی در سر دارند و ممکن است با یک سری حرکات سایبری حکومت کوهستان را از آن خود کنند!

و اما بعد ،ساعت 5.30 بامداد روز جمعه مورخ 92.3.10 مینی بوس به مقصد فشم حرکت کرد و خوشبختانه اتوبان امام علی مسیر  را برای ما سهل الوصول تر نموده بود.

پس از پیاده شدن از مینی بوس در ابتدای ده "روته" کاروان به حرکت درآمد. موقعیت مسیر در ابتدا به لحاظ چشم انداز مانند شکرآب به نظر می آمد و بعد از اینکه به دره و ابتدای حریم رودخانه رسیدیم نماهایی متفاوت از تنگه واشی در برابر دیدگانمان قرار داشت و در ادامه دشتهای زیبا و سرسبز حکم یک تیر و سه نشان را برای ما تداعی می کرد.

 

 

 

استاد بزرگوار جناب تاجبخش با مراسم معارفه مسئولیتها را مشخص کرده اند. امروز آقای عباس حاجی زاده زحمت عکاسی ، آقای حاتمی مسئول انضباطی،آقا مهدی مظلومی انتهای گروه و مرتضی محمدی سرپرستی این قافله را به عهده خواهند داشت.یا علی مدد...

حرکت با نظم و ترتیب خاص از روستای سادات روته آغاز و کم کم خانه های مسکونی را پشت سر گذاشتیم.مسیر به دره و کنار رودخانه متصل شد.مناظر بسیار بدیعی با صخره های عجیب و سر به فلک کشیده که در بعضی قسمتها به شکل دیوار صاف ، در برخی نقاط به صورت حفره و غار و در ارتفاعات همچون بتهای زمان جاهلیت که با دست تراشیده اند ما را به تحسین و تفکر وامیداشت. عمو عباس از این مناظر کم نظیر عکس می گرفت و هم زمان حدود 6 دوربین و موبایل نیز در دست دیگرش که به نوبت برای متقاضیان و ثبت در آلبوم شخصی عکاسی می کرد.

 

 

امروز دو جواد همراه گروه بود.آقا جواد لشگری که طی روزهای آینده به مکه مشرف می شوند و به همین منظور ولیمه قبل از سفر را با پذیرایی بستنی به عهده گرفت و آقا جواد دوم  که به اتفاق همسرش سوزان خانم جمع را همراهی می کردند.

در دره پر از سنگ حرکت می کردیم و مجبور به عبور از رودخانه بودیم. کم کم سر و صدای بچه ها بلند شد،به به !  به به ! یعنی می خواهیم صبحانه بخوریم. اما استاد گروه را به صبر و پایداری دعوت می کرد. بعداز لحظاتی به یک جان پناه در دل دیواره ای سنگی رسیدیم.بازار عکاسی داغ بود.

 

 

پس از عبور از این صخره های سنگی به چشمه ای زلال و پس از آن به دشتی رسیدیم و بالاخره دستور صبحانه و تجدید قوا صادر شد.

 

 

حرکت بعد از صبحانه ما را به قسمتی از دره رساند که به دلیل انسداد برفچال قابل عبور نبود. در میان دره انباشت برفهای مانده از زمستان راه را مسدود کرده بود گرچه رودخانه از زیر برف مسیر خود را باز کرده و تصویر زیبایی را به وجود آورده بود.

 

 

استاد عقب گرد داد و با انتخاب یک مسیر مناسب قافله را از دره به سمت ارتفاعات قله روته هدایت نمود.

 

 

کوه پیمایی در ارتفاعات ادامه پیدا کرد . در حین حرکت کاروانیان از تهیه سوغات غافل نبودند.آویشن،پونه ،ریواس و... در دشت سرسبزی قرار گرفتیم.اطرافمان ارتفاعات عظمت خود را به رخ می کشید.بارها خالق این همه زیبایی را حمد و ثنا گفتیم.

مسیر را بالا رفتیم. استاد توضیح دادند. قله آبک  و آن دورترها خط الراس توچال در برابرمان قد برافراشته بود.استادهمچنان بر مسیر یابی تاکید دارند.

 

 

 

دره روته .البرز مرکزی.شمال شرقی فشم.

دره روته دره ای تنگ و صخره ای است که به سوی شمال تا زیر دامنه های پرشیب قله سرکچال امتداد می یابد.رودخانه کوچکی در کف دره جاری است که در بهار هر سال پرآب و در تابستان خشک می گردد و راهی پاکوب از ده تا زیر دامنه های سرکچال به پیش می رود.

 تنگه اول روته به عرض 3 متر شبیه به تنگه واشی است و پوشش گیاهی منطقه چمنزار است. سرچشمه رودخانه زیر دامنه های سرکچال می باشد.

بهترین زمان اجرای برنامه اردیبهشت و اوایل خرداد بوده و بی موقع ترین زمان اجرا تیر –مرداد-شهریور و زمستان می باشد.

 

              

 

برای رسیدن به روستای روته باید از تهران به روستای فشم در منطقه رودبار قصران رفته  و از روستای فشم جاده سمت شرق را ادامه داد و بعد از طی 5 کیلومتر به ابتدای راه فرعی روستای روته رسید و از این نقطه نیز پس از طی 5 کیلومتر به روستا می رسیم. کل مسیر آسفالت و هموار می باشد.

 

قله روته  (3200 متر) : این قله در شمال شرقی روستای روته واقع است. یال های صخره ای وجنوبی این قله همگی به این روستا می رسند. این قله رویروی قله ی آبک (3400 متر) که در غرب روستای روته هست قراردارد. این دو قله بی شباهت به هم نیستند. هر دو صخره ای و تقریبا منفرداند و از چند جهت می شد آنها را صعود کرد. البته ارتفاع آبک یک سرو گردن بلند تر از روته است.

 

 در اطراف كوه روته معادن زغال سنگ و همچنين انواع شكارهاي كوهي از قبيل كل و بز در مسيرهاي صعب العبور اين كوه وجود دارند .البته گاهي نيز پلنگ هم ديده شده ولي سابقا" توسط شكارچيان محلي شكار شده است و ديگر اثري از اين حيوان كمياب و زيبا وجود ندارد .

 

 

به جاده ای خاکی رسیدیم که ظاهرا به لالون می رسید و لالون هم در ته دره دیده میشد. در واقع در موقعیت میان لالون بودیم.

صعود را تا ساعت 13 و ارتفاع حدود 3000 متر ادامه دادیم. در اینجا نماهای زیبایی ازقله ها سرکچالها – خله نو-کاسونک و دماوند سراپا سفیدپوش تمامی دوستان را به وجد آورده بود.

 

 

پس از کمی استراحت پایین آمدیم. در زمان استراحت میان راه، مرتضی محمدی یکی از حرکات کششی به نام آفتاب مهتاب را برای گروه توضیح دادند تا اعضا با نحوه صحیح این حرکت آشنا شوند. قافله پایین و پایین تر آمد در نزدیکی رودخانه در مکان مناسبی برای فریضه نماز صرف ناهار و استراحت مهیا شدیم.

 

 

 در زمان رفت و برگشت جناب غرات از قدیمی های گروه که دستی در شعر و شاعری دارندهر از گاهی ما را مستفیض میکردند. در محلی بین عقبه کاروان مشاعره بسیار جالبی رخ داد و موجب شد قافله به دو قسمت تقسیم شود اما با تذکر استاد تاجبخش خودمان را هماهنگ نمودیم.

یکی از اعضای جدید گروه (خانم عبیری) با اینکه از ناحیه زانو آسیب دیدگی کهنه داشت با استقامتی مثال زدنی گروه را همراه می کرد.

حدود ساعت 17 آقای حقیقی راننده مینی بوس منتظرمان بود .جناب داروغه یا همان عمو عباس عکاس باشی بستنی گروه را با هزینه زائر خانه خدا آقا جواد تهیه و کام بچه ها را شیرین کرد.

 

 

در پایان سپاس قلبی خودمان را از زحمات استاد تاجبخش و سرکار خانم دکتر گچلو که به واقع وجودشان باعث خیر و برکت می باشد ابراز داشته و امیدواریم این خدمات ارزشمند در بارگاه الهی ذخیره آخرتشان شود.