به نام خدا

 

سلام دوستان

 

آن­چه باور است، محبت است و آن­چه نیست ظروف تهی ­ست.

 

و تنها محبت است که قلب­های مارا به­ هم پیوند می­دهد.

 

تیم ده نفره­ ی راهیان صعود به بندعیش ساعت 6:30 از دره­ ی پاییزی  و رودخانه­ ی حصارک حرکت می­کند . اواسط آبان­ماه است و جای بارندگی­ها خالی ولی در رودخانه­ ی حصارک آب جاری­ست و چشمه ­ها هم جوابگوی تشنگی عابرین.

مسیر با برگهای پاییزی مفروش است و درختان هم گه­گاه باردار. یعنی این­ که جمع­ آوری کنندگان گردو بی­ نصیب نمانده­ اند و جمع­ آوری بادام هم به توشه اضافه شده و کوله­ پشتی ها را صفا داده.

 و در کنار چشمه بود که بساط صبحانه را چیدیم و نزدیک ده صبح مشغول صرف صبحانه شدیم.

 

 

 

ما جای دوستان قدیمی و غایبین گروه را سبز کردیم. هرچند اگر دوستان غایب در جمع حاضرین بودند لطف و صفا بیشتر بود. و گروه هنوز هم در مسیر دره و رودخانه عازم است و معلوم نیست بزرگ راه­نما و لیدر حرفه­ ای­ مان کی و از چه مسیری می­خواهد استارت صعود را بزند .

بالاخره حاج ­آقا تاج­بخش تصمیم به صعود از داخل دره در مسیری ریزان وشیبی تند گرفت که این­جا اصل ماجرا شروع شد و تنها تازه ­وارد گروه هم همنورد سایرین با باتوم­های خودش کوه را می­پیمود.

مسیری سخت که گاهی با هرقدم به جلو دو قدم به عقب بر می گشتیم. مقصد امروز قله بندعیش نیست بلکه به طرف ارتفاعات سنگی در شرق قله که همچون برجی اشراف کامل به دره حصارک دارد گام برمیداریم.

 

 

 

قله بند عیش در شمال غربی شهر تهران قرار دارد ، این قله با ارتفاع 2770 از مسیر های دره حصارک ،دره دوچناران و ده سولقان قابل دسترسی می باشد . در بهار و تابستان از جاذبه های زیبای طبیعی همچون آبشارهای متعدد و مسیرهایی که از درخت پوشیده شده است ، بهره مند است .

این قله به راحتی از تهران قابل مشاهده است ، اگر رو به شمال بایستید ، در سمت چپ (غرب) ساختمان علوم تحقیقات را در دل کوه های شمال تهران مشاهده می کنید ، در سمت چپ ساختمان علوم تحقیقات قله ای را جستجو نمایید که به حالت دیواره ای از سنگ تشکیل شده است ، این قله همان قله بند عیش است.

 

 

 

 

 پس از صعود به این برج سنگی مسیر سمت راست را ادامه داده  و با راهنمایی لیدر بزرگوار در نحوه گام برداری  همگی به سلامتی در ساعت 1 بعدازظهر به ارتفاع 2700 متری بندعیش در شرق قله بند عیش صعود نمودیم و به فرمایش لیدر بزرگوار کلی هم ورزیده شدیم.

 در سنگ­چین بالای ارتفاع طبق معمول عکس گرفتیم و پس از کمی استراحت به دستور لیدر محترم و سرپرست گروه جهت برگشت از مسیر فرحزاد به طرف کتل خاکی حرکت کردیم و درحال پیمودن راه بودیم که در مسیر مقابل به سمت امامزاده داود(ع) حیوانات مشکوکی در دوردست دیده شدند حدس زدیم گراز ، گوزن ، گورخر ، گرگ ، روباه ، پلنگ یا شیر! باشند ، به نزدیک آنها که رسیدیم  معلوم شد اسب و قاطر رها شده در کوه بودند!

 در جاده­ ی خاکی بسیار هموار به سمت کتل خاکی می­آمدیم که حاج­ آقا  تاجبخش طبق معمول از مسیر منحرف شده و در سراشیبی شنی و خاکی ادامه مسیر دادند ، هنگام پایین آمدن یا بهتر است بگوییم شن اسکی کردن از زیر خاک گردوهایی بیرون می آمد و دوستان آنها را به کوله هایشان که قبلاً هم پر از گردو و بادام شده بود می سپردند و جای غایبین از جمله آقای محمدنیا را خالی می کردند! گردوها احتمالاً کار کلاغهایی بود که حالا در حال تماشا و بدوبیراه گفتن به ما بودند

 

 

 به دره یونجه ­زار رسیدیم و حدود ساعت 14.30 دستور صرف نهاردر کنار رودخانه  صادر گردید و پس از نیم ساعت ناهاری و استراحت و نماز به طرف فرح­زاد حرکت کردیم .

از قهوه خانه متروکه یونجه زار و آب زندگانی گذشتیم. در ابتدای جاده قدیم فرحزاد-امامزاده داوود راننده ای با خانواده که از پلاکش مشخص بود اهل تهران نیست و به اشتباه از این مسیر و در ساعتی خطرناک عازم امامزاده داود(ع) بود با راهنمایی دوستان از ادامه مسیر منصرف شد .

آمدیم و آمدیم تا همزمان با غروب آفتاب به مینی­ بوس رسیدیم و بعد هم خدا را شکر کردیم که به ما توان داد تا جمعه را با دیدار دوستان  و یک کوهنوردی عالی به گنجینه خاطرات بسپاریم.

 

گزارشگران: گایینی - لیلازی