مطابق برنامه هر هفته حرکت صبح روز جمعه ساعت 5صبح درب فرهنگ سرا . به جز گروه پرسون جمعی از همنوردان دیروز نیز  در این محل در حال آماده شدن برای حرکت  به چشم میخوردند. بعد از احوالپرسی همنوردان، عازم دربند شدیم.

 حدود ساعت 6 به محل شروع برنامه یعنی جلوی مجسمه دربند رسیدیم 4 نفر از همنوردان در این محل به گروه پیوستند. که 2 نفر از آنها  از اعضای جدید گروه بودند . مطابق معمول حاجی  بعد از معرفی اعضای جدید توضیحاتی راجب برنامه و مسیر حرکت دادند و برنامه حدود 6.15 از محل دربند شروع شد.

 

در ابتدای مسیر هوای خنک و درختان سرسبز در مسیر باریک دربند به شیرپلا عبور از این مسیر را لذت بخش می کند مسیری که کوهنوردان عمدتا برای صعود به قله توچال انتخاب می کنند.  حدود ساعت 7 و 30 به مسیر پرشیب و صخره ای رسیدیم با راهنمایی حاجی باتوم ها رو جمع کرده و به کمک طنابهای که در مسیر نصب شده بود به مسیر خود ادامه دادیم مسیری که کاملا  سنگی می باشد.

با وجود سختی مسیر با سرعت نسبتا خوبی از این مسیر عبور کردیم و ساعت 9 در کنار چشمه ای زیبا (چشمه مرشد) توقفی کوتاه برای نوشیدن آب و تازه کردن نفس داشتیم از این چشمه تا استراحتگاه شیرپلا مسیر نسبتا کوتاه با مناظر زیبایی می باشد این مسیر را ضمن گرفتن عکس آرام آرام به سمت استراحتگاه شیر پلا طی کردیم و ساعت 9 و 30 برای خوردن صبحانه در استراحتگاه شیر پلا توقف کردیم که این بار به دلایل کم آوردن !! بعضی از اعضای گروه بیشتر از همیشه طول کشید.

 

 

آبشار دوقلو، آبشاری است در شمال تهران و در مسیر کوهنوردی دربند به توچال. دلیل نام‌گذاری آن، دوشاخه‌شدن آب هنگام ریزش از ارتفاع است. این آبشار همچون سایر آبشارهای فصلی استان تهران مانند آبشار فصلی پیچ آدران در کیلومتر ۱۵ جادّه کرج - چالوس، آبشار سنگان در مسیر امام‌زاده داوود و آبشار منظریه در ناحیه شمیرانات از ذوب برف‌ها در بهار و تابستان پدید می‌آید.

پناهگاه شیرپَلا پناهگاهی کوهستانی در کوه‌های البرز در شمال تهران است.این پناهگاه در ارتفاع ۲۷۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد و مسیر آن از سربند، پس‌قلعه و آبشار دوقلو می‌گذرد. از شیرپلا تا قلهٔ توچال معمولاً سه تا چهار ساعت راه است. این پناهگاه در دو طبقه بنا شده و دارای امکاناتی چون خوابگاه با ظرفیت ۱۵۰ نفر، ناهارخوری، بوفه، نمازخانه و سرویس کامل بهداشتی و لوله‌کشی آب و برق است.

 

نام شیرپلا یا شیرپِلا در گویش مازندرانی به معنی شیر برنج است که هنوز هم خوراک گاوداران مازندران در بلندی های البرز است. کیقباد، پادشاه اساطیری، پیش از رسیدن به سلطنت به کمک جهان پهلوان رستم، در دژ کیقباد که در شیرپلای امروزی قرارداشته، زندگی می‌کرده‌است. البته در مورد نام شیرپلا برخی از کوهنوردان نیز معتقدند نام شیرپلا از واژه شیب پناه گرفته شده و به مرور زمان به شیرپلا تبدیل شده که این عقیده نیز با توجه به موقعیت این پناهگاه دور از ذهن نمی باشد.

 

 بعد از خوردن صبحانه با انرژی بیشتری به مسیرادامه دادیم در بالاتر از شیر پلا به چهار راهی رسیدیم که مسیرها جدا می شوند مسیر حرکت ما مشخص بود مسیری که از شیر پلا به سمت دره پیازچال جدا می شود مسیری که کمتر مورد استفاده کوهنوردان قرار می گیرد (مسیرهای مورد علاقه حاجی ).

در حالی که مسیر دربند تا شیرپلا نسبتا شلوغ بود در این مسیر پرنده پر نمی زد ، با عبور از مسیر نسبتا خشک و مورب  به دره ای که در انتها به دره پیازچال ختم می شود رسیدیم بعد از حدود یک ساعت حرکت در این مسیر به ابتدای دره پیازچال رسیدیم دره سر سبزی که چشمه های مختلفی در آن جاریست .

با اینکه به نظر می رسید نسبت به 2 ماه پیش که از مسیر گلاب دره به  پیازچال اومده بودیم از سرسبزی دره کم شده بود ولی هنوز عطر پونه های وحشی سرتاسر دره رو پرکرده بود و نشاط خاصی به همنوردان می بخشید.

 

 

درهٔ پیازچال نام دره‌ای مرتفع است  که بین خط‌الرأس توچال و کلک‌چال ، از یال انتهایی مسیر کوهنوردی کلکچال تا قله‌های دوقلوی کلکچال و انتهای دره دارآباد و دو چشمه جاری کشیده شده‌است.

 

 

 با ادامه مسیر در دره به چشمه پر آبی که در انتهای دره قرار دارد رسیدیم و برای نوشیدن آب توقف کردیم.  تصمیم بر این گرفته شد که  بعد از برگشت از قله لزون نهار را در کنار چشمه باشیم که انگار استراحت در کنار این چشمه به کام برخی از همنوردان خوش آمد طوری که قید صعود به قله رو زدند !!

با یک جمع 7 نفره عزم قله کردیم در حالی که کوله پشتی ها رو در کنار چشمه به دوستان سپردیم به سمت قله حرکت کردیم. از اونجایی که همنوردانی که خسته بودند در کنار چشمه موندند حاجی بدون هیچ دغدغه و با سرعت نسبتا بالا به سمت قله حرکت می کرد و هر لحظه فاصلش از بقیه بیشتر می شد (جوون هم جوونای قدیم)

 

بعد از حدود 1 ساعت به  لزون صعود کردیم (ساعت 13.30). صعودی که بسیار  لذت بخش بود خط الراسی که در یک سمتش قله توچال و در سمت دیگر کلکچال قرار داشت .

 

 

بعد از گرفتن چند عکس رو به پایین حرکت کردیم و حدود نیم ساعت بعد یعنی ساعت 14 به کنار چشمه رسیدیم که دوستان با چایی از ما پذیرایی کردند که چقدر هم به موقع بود و خستگی رو از تنمون به در کرد.

کم کم بچه های گروه مشغول خوردن ناهار شدند. گروه های دیگر که برخی از اعضای آنها از همنوردان قدیمی گروه پرسون بودند نیز در این محل به ما پیوستند و دیداری تازه شد.

بعد از خوردن ناهار حدود ساعت  15 آماده برگشت  شدیم. مسیر برگشت از قبل مشخص شده بود و قرار بود از کلکچال برگردیم که همینطور هم شد. توقف بعدی ما در کنار برج کلکچال بود که در اونجا استراحتی کوتاه کردیم و بعد از خوردن چایی رو به پایین حرکت کردیم.

 

 

اونچه که من تعجب کردم این بود که تو برنامه امروز همش از مسیرهای های مشخص  و راه های اصلی عبور کردیم چیزی که اصلا مورد علاقه حاجی نیست  !!!

برای پایین رفتن از مسیر تپه نورالشهدا عبور کردیم که یکهو حاجی پیشنهاد یک مسیر میانبر برای رسیدن سریعتر به پارک جمشیدیه رو داد . مسیری که با اینکه نرفته بودم قبلا ولی حدس می زدیم چطور مسیری باشه !!! با اینکه در پایین کوه بود ولی مسیری زیبا و بکر چرا که به دلیل شیب تند و پر پیچ و خم بودن مسیر کمتر کسی پا در این مسیر گذاشته بود (شایدم ما اولیش بودیم) هم سنگنوردی توی این مسیر بود هم جنگل نوردی !! خلاصه که حاجی خیلی خوشحال بود از مسیری که انتخاب کرده بود.

     

ساعت 18.30  غروب به مینی بوس  آقای حقیقی رسیدیم و برنامه عملا به پایان رسید.

 

                                       " عکس هفته "