جمعه ساعت شش صبح میعاد گاه همیشگی حرکت شروع میشود و آغاز عزمی برای پیمایشی جدید و این مرتبه از امامزاده داوود به سمت قله شاه نشین و سپس ایستگاه هفت توچال . همنوردان یکی یکی از راه میرسند و آماده شروع حرکت می گردند .

حرکت مینی بوس از میدان بهمن شروع می شود و در بین راه چند تن از دوستان به جمع مینی بوس نشینان اضافه می شوند و در نهایت نیز دومنیک و آنی به گروه اضافه می شوند .

حرکت را حدود ساعت 8 صبح از انتهای جاده امامزاده داوود به سمت امام زاده شروع می کنیم ، داخل ده می شویم و سپس به امامزاده می رسیم و سلامی به امام زاده عرض می نماییم .

 

امامزاده داوود کجاست ؟

امام زاده داوود يكی از مشهورترين امام زاده های اطراف تهران است که در كوهستان های شمال غربی تهران واقع شده است. این بنا در 15 کیلومتری فرحزاد قرار داشته و از لحاظ جغرافیایی منطقه ای سردسیر است. بیشتر شهرت امام زاده داوود به خاطر مسیر منتهی به امام زاده است که از میان دره های زیبا و سرسبز می گذرد و در تمام فصول، به خصوص در ایام خنک سال مسافران و گردشگران بسیاری از این مناظر دیدن می کنند.

 در فصول سرد سال؛ برف بسیار سنگینی در این منطقه می بارد که تقریبا امکان زیارت از این مسیر را ناممکن می سازد. علاوه بر برف عمیق، وجود دره های خطرناک و بهمن گیر، خود عاملی برای جلوگیری از تردد زمستانه در این منطقه است. وجود حیوانات وحشی نیز به دلیل متروک بودن جاده کمی خطرناک به نظر می رسد.

 نسب امام زاده داوود با پنج پشت به امام زین العابدین (ع) می رسد. این بقعه برای اولین بار در زمان صفویه بنا شد و آنچه در حال حاضر به جای مانده حرم هشت ضلعی کنونی به طول شرقی غربی 6 متر و عرض تقریبی 5 متر با سرداب زیر آن است.

 مسیر اصلی این امام زاده در گذشته نه چندان دور، همین مسیر فرحزاد بوده که اکنون به واسطه احداث جاده آسفته مناسب کمی از رونق افتاده است. مسیر آسفالته جدید از طریق کن و روستای سولقان به امام زاده داوود منتهی می شود. این مسیر اندکی طولانی تر بوده ولی در هر حال در صورتی که تنها قصد زیارت امام زاده را دارید؛ مناسب تر است.

امام زاده داوود اکنون همانند بسیاری دیگر از نقاط زیارتی، از حالت صرف زیارتی بودن خارج شده و جذابیت های گردشگری هم به آن افزوده شده است. در ایامی که هوا مناسب است؛ محلی کاملا مناسب برای یک استراحت یک یا دو روزه به حساب می آید. در ایام تعطیل و به خصوص شبهای جمعه؛ امام زاده بسیار شلوغ می شود؛ به نحوی که به فاصله چند کیلومتر مانده به امام زاده، در جاده اصلی امکان تردد وجود ندارد و حتی برخی اوقات پیاده طی کردن راه هم مشکل است. در صورتی که قصد توقف شبانه در امام زاده را دارید، می توانید از منازل کرایه ای اهالی استفاده کنید و یا در فضای پشتی چادر بزنید.

 

از امامزاده داوود رد می شویم و از ده نیز خارج می شویم ، محوطه ای کوهستانی با مناظر زیبای طبیعت در برابرمان قرار می گیرد و دلمان را لبریز از عشق به خود می نماید .

بعد از خارج شدن از ده معارفه انجام می شود و این جمع 20 نفره هرکدام خود را به دیگران معرفی می نماید . سپس توضیحاتی در مورد مسیر حرکت توسط حاج آقا تاجبخش ارائه می گردد .

"مشخصات مسیر: از امام زاده داوود به سمت اشتر گردن و سپس به سمت قله شاه نشین (3876 متری) و بعد از آن حرکت روی خط الراس توچال  به سمت ایستگاه هفت توچال .یک برنامه  سنگین برای هم هوایی در ارتفاع حدود 3900 متر.

حرکت را آغاز می کنیم با سر قدم حاج آقا تاجبخش که بسیار حساب شده حرکت می نماید تا بتوان این مسیر 8/10 کیلومتری را پیمود . شیب ابتدایی نسبتا خوب است و نفس گیر نیست .

ساعت 9:50 دقیقه دستور توقف در کنار رودخانه حاصل از آب شدن برفها (که به نسبت، کم آب می نماید) و صرف صبحانه به مدت 40 دقیقه صادر می شود .

 

بعد از صبحانه حرکت خود را به سمت قله مجددا ادامه می دهیم و کمی بالاتر از محل صرف صبحانه چشمکی زیبا را ناظر میشویم (چشمک = "چشمه + ک" : چشمه کوچک) و از آن کام دل بر میگیریم  (= آب بر میداریم) .

حرکت از مسیر کالسکه رو ناصرالدین شاهی آغاز شده ولی در بخشهایی ازراه برای کوتاهتر شدن  مسیر میانبر می زنیم.

هر چه به سمت یال قله حرکت می کنیم شیب بیشتر می شود و راه نفس گیر تر ، که تجربه حاج آقای تاجبخش به کمک مان می آید ، سر قدم مناسب و استراحت های کوتاه بین راه ، نفسمان را سر جایش می آورد و باز هم ادامه مسیر .

 

پس از عبور از میان تنگه ای به اشتر گردن می رسیم ،گردنه ای در ارتفاع حدود 3300 متر که هنوز نقاب برفی مانده از زمستان را به یادگار دارد( ساعت 12 ظهر) قلل دو شاخ و پلنگ چال در طرفی و شاه نشین در طرف دیگر بالای سرمان است. و منظره شهر تهران نیز دیدنی است . در آن جا آرامشی وجود دارد که در این شهر بزرگ دست نیافتنی است و چه می دانند شهر نشینان که سکوت چیست ؟

 

از اشتر گردن  به سمت قله  و از روی یال شاه نشین حرکت می کنیم که شیب راه تندتر و تندتر می گردد ، ولی عزم ها جزم است و اراده ها قوی .در قسمتی از مسیر نیز دست به سنگ می شویم.

 

مسیر پیموده شده در این برنامه از روی یال و با شیب تندتر انتخاب شد در حالی که مسیر اصلی از زیر قله شاه نشین و از راه کالسکه رو ناصر الدین شاهی می باشد که شیب کمتری دارد.

 

حدود ساعت 13.50  دقیقه به ابتدای خط الراس شاه نشین می رسیم و خوشحال از این صعود و شاکر از ایزدی که توانایی این صعود را در نهانمان نهاد .

 

قله شاه نشین کجاست ؟

شاه نشین نام قله‌ای است بر روی خط الراس سراسری توچال، شاه نشین در غرب قله توچال قرار گرفته و از ایستگاه ۷ تله کابین توچال هم قابل دسترسی است.ارتفاع شاه نشین ۳۸۷۶ متر است

 

پس از استراحتی حدود 15 دقیقه  و گرفتن عکسهای یادگاری شروع به حرکت روی خط الراس و به سمت قله شاه نشین و ایستگاه هفت تله کابین توچال می کنیم ، و پس از فراز و نشیب های متعدد این مسیر و با چند استراحت کوتاه گروهی  بالاخره حدود ساعت 4 بعد از ظهر به ایستگاه هفت می رسیم .

 

 

تله سوار می شویم تا به ایستگاه پنج که نهار صرف کنیم ، با توجه به اینکه چند نفر از همنوردان درخواست جدا شدن و رفتن مینمایند تصمیم بر این می شود که با تله به ایستگاه یک برویم و نهار را در ایستگاه یک صرف کنیم .

از اینجا به بعد را نمی دانم چه بنویسم که

      "چه دانم من دگر چون شد         که چون من رفتم به بیرون" .