دارآباد- پیازچال-قله کولکچال 3350 متر 91.2.22

سربند غلاک...چشمه جهان...آبشار چال مگس...و صدای پای آب...دارآباد گلستان شده...در گلستانه چه بوی علفی می آمد!...و ریواسها که حواس دوستان را پرت کرده...بجنبید بچه ها...برنامه طولانیه ها...کسی حواسش به زمان نیست...

دست چپ آبشار چال مگس...باطومها جمع...سنگ نوردی داریم...

10 صبح...صبحانه در منطقه تنگ چال...زیر سایه و کنار آب جاری...بالای سرمان قسمتی از گردنه لوپهنه دار آباد وبند لارکرور bande larkoror به زیبایی خودنمایی می کند...

10:45 صبح ....حرکت مجدد...پاکوبی که به مسیری صخره ای می رسد... وارد دره آب زندگانی شده ایم...دره ای پر از سنگ و صخره ...حرکت از کنار آب...سنگهای خیس و لیز احتیاط می طلبد...

دره دارآباد شرقی ترین دره کوهستان توچال پس از دره موسوم به سوهانک محسوب می گردد.این دره عمیق حدفاصل دو خط الراس موسوم به سیاه بند در شرق و کلکچال در غرب قرار گرفته است.گردنه موسوم به زین اسبی دارآباد (لو پهنه) این دو اتصال شرقی و غربی را به یکدیگر متصل می سازد. آبادی باغ گل و ایگل در شمال دره و حاجی آباد در پشت سرقله و در پی گردنه زین اسبی و باغ شهر دارآباد در جنوب آن قرار دارند.

مجموعه ای از دیواره ها و صخره ها جناح غربی دره را روبروی قلل کولکچال پوشش می دهد و در شرق نیز نوارهای صخره ای ریز و درشت سراسر جناح غربی قلل دارآباد،چمبره بند،شهربانو کُشَک koshak و سیاه بند را پوشش می دهد.

چشمه ای میان سنگها...استراحتی بین راه...نیمچه قله ای در سمت غرب نظرم را جلب می کند...حالا روی نقشه می بینم که بند الشگاه bande alashgah به ارتفاع حدود 3000 متر بوده...

حرکت مجدد...وارد دره گردگور gorde goor شده ایم...به گفته حاجی ، کل این دره را از قدیم دراز دره دارآباد می نامند...حقا که نام با مسمایی ست...

مجددا استراحتی کوتاه و از آخرین چشمه بین سنگها آب برمی داریم و بطرف گردنه پیازچال حرکت می کنیم...

آثار خستگی گروه کم کم ظاهر میشود...عجیبا غریبا...من چه سبزم امروز...و چه اندازه تنم هشیار است... چرا که نه...هفته خوبی را گذرانده ام...با شروعی عالی وخبری مسرت بخش...

فتح "آناپورنا "و پیروزی بر این 8000 متری سرکش و وحشی برای اولین بار...بالاخره "آنا پورنا " در برابر ایرانیان هم زانو زد... یاشاسین " عظیم"... زنده باد "ایران"

گردنه پیازچال...قله لزون شرقی هم ظاهر شد...از اینجا به بعد باقیمانده برف زمستانی روی یال را پوشانده...حرکت به غرب...قله کولکچال بالای سرمان است...

14:45...قله کولکچال...قل شرقی...جالبه...تا حالا دقت نکرده بودم...قله کولکچال دو قلوست...قل شرقی و غربی و هردو به ارتفاع 3350 مترکه به قول حاجی روی هرکدام می ایستی دیگری را بلندتر می بینی...

بچه ها یکی یکی سر می رسند...گروهی 20 نفره و طی این مسیر طولانی و نفس گیر...بچه ها بهتون افتخار می کنم نمایی زیبا از قله های دارآباد-مهرچال-لزون شرقی و غربی و توچال در اطرافمان...

15:10...فرود...مجددا به طرف گردنه پیازچال پایین آمده و مسیر را این باربه طرف پارک جمشیدیه ادامه می دهیم...

15:50...ناهار در گوسفند سرایی زیبا با نوارهای یک در میان برف و سبزه...و سفره ای مشترک و رنگین از انواع غذاها...و معده ها متعجب...

16:45...حرکت مجدد...دامنه ای پرشیب با مسیری مارپیچی...پاهایمان خسته است و و گاه سُر خوردنی و خلق لحظه ها...

18:30 ...مجددا به گوسفند سرایی زیبا رسیده ایم...با سنگ چینی و بوی ناب طبیعت...و مدهوشی و سرمستی...همگی خسته ایم...پس این صدای قهقهه ها از کجاست؟!؟!؟

از پله های سنگی بالای پارک وارد پارک جمشیدیه میشویم...و حالا اشاعه فرهنگ کوهنوردی...بچه ها همگی به صف...منظم و مرتب... پارک نشین ها همه مبهوت...اینجا قلیان ندیدم...

20:15 ...بچه ها خشکی...مینی بوس آقا حقیقی...یک برنامه 13 ساعته فوق!سنگین به قول سروش فوتبالیست 20 ساله گروه...من که ...عادت دارم

و دوباره شاد و غزلخوان بسوی خانه...

"همانا پس از هر سختی البته آسانی ست"

قهرمان هفته : حسن...

پی نوشت : از روز شنبه دارم بررسی می کنم گزارشی از گروهی که این مسیر را طی کرده باشد پیدا کنم...یافت نشد...احتمالا این مسیر را باید به نام گروه 20 نفره خودمون ثبت کنیم.