«بنويسيد به ديوار سكوت: عشق سرمايه هر انسان است. بنشانيد به لب، حرف قشنگ، حرف بد وسوسه شيطان است و بدانيد كه فردا دير است و اگر غصه بيايد امروز، تا هميشه دلتان درگير است، پس بسازيد رهي را كه كنون، تا ابد سوي صداقت برود و بكاريد به هر خانه گلي كه فقط بوي محبت بدهد»
قبل از اين كه گزارش اين هفته را به خدمت دوستان برسانم لازم دانستم مصيبت وارده به استاد گرانقدر جناب آقاي تاجبخش را از طرف خودم و تمام همنوردان، تسليت عرض نموده و از درگاه خداوند متعال براي ايشان صبر و براي آن مرحوم مغفرت الهي را خواستار باشم.
بام تهرانبه بخش بالایی ولنجک و قسمت ابتدای تله کابین توچال گفته می‌شود. بام تهران مجموعه‌ای است که بین بخش پارکینگ تله کابین و ایستگاه اول آن بصورت جاده آسفالته بوده و به علت وجود مناظر زیبای کوهستانی و نیز دید زیبا از بالایی‌ترین نقطه شهر تهران موجب شده شهروندان تهران برای استفاده از طبیعت و مناظر زیبا، این جاده را به‌عنوان مسیری تفریحی و محلی برای پیاده‌روی انتخاب کنند. تردد اشخاصی که قصد بالا رفتن از کوه‌های منطقه توچال را دارند و یا قصد استفاده از تله کابین را داراند باعث اهمیت بیشتر مجموعه بام تهران شده‌است.
مسیر اصلی دسترسی به ایسگاه اول ولنجک شامل یک مسیر دسترسی اصلی و چند مسیر فرعی است. مسیر اصلی منتهی به ایستگاه اول یک مسیر آسفالت می‌باشد که به واسطه شیب دره محدود شده است.
این مسیر عموما مورد استفاده گروه‌های مختلف مراجعین و هم برای وسایل نقلیه موتوری مورد استفاده قرار می گیرد.اتوبوس هایی که مراجعین را تا ایستگاه اول انتقال می دهند، استفاده کنندگان مجموعه‌های ورزشی مجموعه و کارکنان مجموعه ازجمله که مجازبه ورود به مجموعه با وسیله نقلیه هستند، از این مسیر جهت رسیدن به ایستگاه اول استفاده می کنند، که این امر موجب نارضایتی بسیاری از مراجعین شده است.
علاوه بر این سطح آسفالت شده مسیرعلاوه بر این که باعث گرمای مسیر در طول فصول گرم سال می شود، در طی فصول سرد و بارندگی نیزموجب جاری شدن سیلاب می گردد.بین ابتدا و انتهای این مسیر اختلاف ارتفاعی معادل 84 متر وجود دارد، این مسیر به طور میانگین دارای عرضی برابر 10 متر است.
علاوه بر این مسیر اصلی، چند مسیر فرعی نیز به ایستگاه اول وجود دارد.این مسیرهای تجهیز نشده خاکی که کمتر شناخته شده اند، بیشترمورد استفاده کوهنوردان قرار می گیرند.
ادامه مسیر از ایستگاه اول نیز خاکی است.این مسیرهای فرعی در زمانی که شرایط جوی نامساعد است و یا در هنگام بارندگی تقریبا غیر قابل استفاده می باشند.
شاخص‌ترین کاربری این مجموعه تله کابین مجموعه ورزشی ولنجک می‌باشد که در واقع مسیری است برای دسترسی به ایستگاه‌های بالاتر، هتل این مجموعه و پیست اسکی؛ از این رو در طی فصول سرد سال در سطح گسترده ای مورد استفاده علاقه مندان به این ورزش قرار می گیرد.
خیابان بام تهران از ارتفاع ۱۸۳۰ متری در انتهای خیابان ولنجک تهران آغاز و در ارتفاع ۱۹۱۰ متری از سطح دریا در ایستگاه ۱ تله کابین توچال به پایان میرسد.
ناحيه جنوبی البرز که به کوهستان توچال شهرت دارد میعادگاه اصلی کوه نوردان و ورزشکاران تهران است .
مشهورترین و پر رفت و آمدترین پناهگاه های توچال از شرق به غرب عبارت است از : کلک چال ، شروین ، شیرپلا ، توچال ، اسپید کمر و پلنگ چال که همگی آنها مشرف به تهران اند . علاوه بر تله سیژ کوچکی که منطقه دربند دارد ،تله کابین توچال دارای بالابر صندوقی است و پیست توچال نیز تنها مکان قابل اسکی روی برف این منطقه است .
در اين برنامه هدف ما قله 3030 متري اسپيد ( کماچال ) است.
روز جمعه مورخ 14/11/90 راس ساعت 6 جلوي فرهنگسراي بهمن
طبق برنامه ريزي قبلي، برنامه آبشار حقيقت با صلاحديد استاد به دليل نامساعد بودن شرايط جوي به قله اسپيد تغيير پيدا كرد. از آن جايي كه هدف رفتن و صعود است هيچ اعتراضي باقي نمي ماند. در بين راه چندين دوست عزيز به گروه پيوستند و ساعت 7 به پاركينگ ولنجك رسيديم و با يك گروه 23 نفره در ايستگاه يك ولنجك مراسم معارفه صورت گرفت و ساعت 7:10 حركت گروه براي صعودي ديگر آغاز شد و چون استاد علاقه به مسير هاي پرتردد ندارند از همان ابتداي راه مسير را به بيراهه تغيير دادند.
هوا بس دل انگيز و لطيف بود و چنين هوايي پس از يك هفته نزول بركات آسماني به ندرت در تهران پيدا مي شود به همين خاطر مردم فرصت را غنيمت شمرده و به دامان طبيعت آمده بودند.
مسير را به گونه اي طي كرديم كه قبل از ايستگاه دو ولنجك استاد تصميم داشتند بیراهه ای را با شيب تند پر برفي طي كنیم تا صبحانه را در جانپناه و گوسفند سرا ی آنجا بخوريم اما درست وسط این بیراهه يكي از دوستان دچار ضعف شديدي شد . البته با امداد سريع و به موقع دوستان و استفاده از آتش خانواده صميمي كه در آن كنار مشغول صرف صبحانه بودند به بهبودي حال اين همنورد عزيز كمك فراوانی كرد.
از طرفي ضعف اين دوست عزيز به نفع ساير همنوردان شد زيرا استاد مسير را از بيراه به مسير اصلي تغيير دادند و ساعت 10:25 به ايستگاه دو ولنجك رسيديم و قرار شد مدت بيست دقيقه براي صرف صبحانه در آنجا اتراق كنيم.
بعد از صرف صبحانه با صلاحديد استاد گروهي بيست نفره (3 نفر در ايستگاه 2 باقي ماندند) عزم دوباره رفتن كرديم مسير بسيار زيبا بود و اين زيباي بخاطر بارش هاي ممتد در طول هفته بود كوه ها كاملا سفيدپوش شده بودند و ارتفاع برف حداقل به 80 سانت میرسید. دل انگيز تر از همه، مه غليظي بود كه همه جا را فرا گرفته بود و هر فرد تنها قادر به ديدن فرد جلويي خود بود حجم زياد برف ادامه مسير را براي ما دشوار مي كرد اما سختي براي ما معنا ندارد بنابراين به رفتن ادامه داديم حس قشنگي بود ...
بدون توقف و فقط با چند نفس گیری کوتاه بالاخره در ساعت 12:50 به قله اسپيد ( 3030 متر ) رسيديم .با باز شدن هوا و برطرف شدن نسبی مه ، بر فراز قله شاهد منظره اي شگرف بوديم كه من به شخصه تا كنون چنين منظره بديع و زيبا را نديده بودم مه زيبايي از دره ها به سمت قله بالا مي آمد
به دليل نامساعد بودن شرايط جوي پس از گرفتن چندين عكس يادگاري به سمت ايستگاه دو بازگشتيم .جاي دوستان خالي مقداري از مسافت برگشت را به صورت سرسره بازي بر روي برف ها طي نموديم و لذت بسيار برديم
ساعت 14:15 در ايستگاه دو جهت صرف ناهار توقف كرديم و ساعت 15:15 براي ادامه مسير بازگشت آماده شديم
طبق روال هميشه سرمستي دوستان در قالب هاي مختلفي نمايان مي شد مانند نواهاي گوناگون كه سايرين را به حيرت وا مي داشت اما كسي هم نمي توانست خنده خود را كنترل كند به قول استاد اين مستي كوه است كه در وجود دوستان رخنه كرده است.
ساعت 17:15 به ماشين رسيديم طبق قانون جديد گروه مسئول ميوه ها بايد دست به كار مي شد همه ميوه ها را در جلوي ماشين جمع كرده و مشغول به تقسيم آن ها بين سايرين مي شود و اين خود يكي از خاطره انگيزترين بخش هاي برنامه است.
ساعت 18:15 به فرهنگسرا رسيديم و همه با كوله باري از خاطرات خوش اين جمعه را نيز سپري كردند و برگي ديگر از خاطرات گروه ورق خورد.
