طبق رسم هميشگي بايستي راس ساعت 6 جلوي فرهنگسرا جمع مي شديم اما دوباره اين ماشين بود كه با تاخير در ساعت 6:20 رسيد و همگي سوار بر ماشين شديم و دو دوست در راه به ما ملحق شدند.

 ساعت 7:15 پايين دره حصارك بوديم . بعد از يك مراسم معارفه به اميد صعود به قله راه خود را آغاز كرديم.

 منطقه کوهستانی شمال غرب تهران که متصل به رشته کوه البرز می باشد متشکل از قله های حدود 3000 متر، از جمله بندعیش 2766 متر می باشد که این رشته کوهها همچون دیواره ای شهر تهران را از دره کن جدا کرده است. در کوهپایه های آن تعدادی روستا قرار دارد که عمدتاً به باغداری و گله داری مشغولند.

برای دستیابی به قلل و ارتفاعات شهران مسیرهای متعددی وجود دارد که با کمی آمادگی بدنی و مساعد بودن هوا می توان تعداد زیادی از این ارتفاعات را یک روزه صعودکرده ویا با گذر از خط الرأس در آنسوی کوهها، از طبیعت زیبای منطقه کن لذت برد و به زیارت امام زاده های این منطقه از جمله امام زاده داود رفت.

نگاه به قلل كه اولين برف پاييزي آنها را سفيد پوش كرده بود حس قشنگي را در ما ايجاد مي كرد.

مسیر ما به طرف قله از روی یال آغاز شد. در ميانه راه به گروه كوهنوردي شهرري (گروه راگا) برخورديم، همراهي دو گروه با هم باعث خوشحالي همنوردان گرديد.

در ساعت 10 در دامنه كوه بساط صبحانه را بر پا كرديم.

در ساعت 10:30 پس از صرف صبحانه مجدداً حركت آغاز شد. صلابت و استواري كوه هاي پوشيده از برف هر گونه خستگي را از تن كوهنوردان به در مي آورد.

 

 

 مسير را با نواي پرندگان كه فوج فوج در آسمان آبي پرواز مي كردند، طي مي كرديم، امان از اين دنياي ماشيني كه در اينجا نيز ما را رها نمي كند و اين بار نوبت موتور سواراني بود كه براي تمرين به اين مكان آمده بودند و در سويي ديگر،حركت نقطه هاي رنگين بر فراز آسمان، جلب توجه مي نمود با نزديك شدن به آنها متوجه حضور پاراگلايدرها شديم . شوق پرواز به مانند شوق صعود ما به قله آنان را نيز به دامن طبيعت كشانده بود.

 

نيمه دوم مسير كمي دشوار بود زيرا برف همه جا را فرا گرفته بود و ما بايد از لا به لاي صخره ها عبور مي كرديم اما با دقت همه افراد اين قسمت را به راحتي پشت سر گذاشتيم .

 

 

 ساعت 12 هر دو گروه به قله بند عيش رسيديم . استاد به معرفي قله هاي اطراف و مسير هاي مشخص پرداختند. قله های پهنه سار ، سیاه سنگ ،گرکوه، واریش ، ده تالون و ده سنگان ، شاه نشین ، پلنگچال ، دوشاخ ، چین کلاغ ، توچال و در دور دست کلکچال به زیبایی دیده می شدند.حتی گنبد طلایی امامزاده داوود هم دیده می شد. . ارتفاع برف در قله حدودا به 40-30 سانتیمتر می رسید.

پس از گرفتن چندين عكس يادگاري حالا نوبت برف بازي بود كه مخصوصاً بنده مورد عنايت همه دوستان واقع شدم.

ساعت 12:20 گروه آماده بازگشت شد .در اينجا دوستان گروه راگا از ما جدا شدند و از مسیر آمده برگشتند. تصميم استاد ما براي اين كه دوستان بتوانند لذت بيشتري از اين كوهپيمايي ببرند، بر آن بود كه از دره حصارك بازگرديم.

ساعت 13:15 به كنار چشمه اي زيبا رسيديم و قرار بر اين شد كه تا ساعت 14 در آنجا براي صرف ناهار اتراق كنيم اما به دليل مناسب بودن هوا و نواي دلنشين چشمه تا ساعت 14:30 در آن مكان مانديم و سپس براه افتادیم.

 

جذابيت اين سفر به سرعت و دقت عكاس باز مي گردد زيرا در اين برنامه هر يك از دوستان دچار حوادث خنده داري شدند كه خوشبختانه از ديدگاه عكاس گروه جا نماند از جمله خود بنده كه در كنار آبشار در حال افتادن در آب بودم كه با امداد به موقع يكي از دوستان، نجات يافتم و اما عكاس اين لحظه را با دوربينش شكار كرد.

استاد كه از خيس نشدن برخي دوستان راضي به نظر نمي آمدند مسير را طوري طي كردند كه همه به نحوي خيس شوند اما اين بخش خود لذت بخشترين قسمت برنامه بود .

سرانجام ساعت 17:20 سوار برماشين شديم و يكي از دوستان كه صبح با تاخير به گروه ملحق شده بود  به مناسبت تجربه  اولین قله ، همه را بستني ميهمان كرد و در راه بازگشت با داستان هميشگي تهران يعني ترافيك رو به رو شديم و با بد خلقي راننده سرانجام ساعت 18:40 به جلوي فرهنگسرا رسيديم و برگي ديگر از خاطرات گروه ورق خورد.

 

به غم فرصت مده ساقي سرت گردم كه ملك دل

چو ويران گشت نتوان كرد ديگر بار آبادش

***

 

آقا میثم گل و گلاب ،عکاس دوست داشتنی گروه که همیشه به موقع عکسها را می رسانند.